Skírnir - 01.04.1913, Blaðsíða 92

188
Svar.
tilvitnanir Schevings, og enn fremur, að »Sch« hafi eg að eins sett við,
þar sem eg hafði ei gi aðra heimild en »orðasafnið«. Það er því í
fullu samræmi við þessa yfirlýstu reglu, að eg við »angrkvein« set „Iðr-
unarsp. (Sch.)«, til að sýna, að eg hafi tilvitnunina að eins eftir Sche-
ving. Að fara að lesa allan »Iðrunarspegil«, til að leita að þessu eina
orði, hefði verið óþörf tímaeyðsla, þar sem það reyndar stendur á alls
engu, hvort eg hefði vitnað i hann eða ekki. — — Alveg sama er að
segja um »ánadauði«. — — Utúrsnúningur er það og að segja, að eg
geri tvö o r ð úr »a f h r a p i« og »a f r a p i«. Eg hefi að eins gert úr
því tvær orð-m y n d i r, sem heima eiga sin á hvorum stað í stafrófsröð-
inni. Um merkinguna var eg í óvissu, að minsta kosti á þeim stað (Hom,
Wis. 130), þar sem myndin »afrapi« kemur fyrir. — Hártogun er það
lika, er hann segir um þýðing mina á »aðför«. Skýring min á »að-
för« er algerlega rétt, og í ranninni hetri en skýring Eritzner’s (»at man
hjemsöger en for hos ham at inddrive hvad han har at udrede«). Min
skýring (»heimför til dæmds manns til að fullnægja dómi«) er laukrétt,
og það raskar henni ekki, þó að yngri lög hafi síðar gefið sátt, veðhréfi,
úrsknrði o. s. frv. sama gildi sem d ó m i. Eins er það rétt, að i
fornöld gerði dómhafi sjálfur aðför (féránsdómh Hvaða »dómur, nefndur
af goða« háði féránsdóminn á Hrafnkeli Freysgoða? Hálfgerð hártogun
er það lika, að fetta fingur í, að eg skýri »vera vottur að einhverju*
með »vera við og sjá eða heyra eitthvað«, í stað þess að segja: »vera
við og skynja eitthvað með skilningarvitunum«. Alveg sami útúrsnún-
ingurinn er með orðin »afsögn« og »áhaki«.-------Samkynja er spurning
E. A. um það, hvort ávisanabók þ u r f i endilega að vera i grallara-
broti. Hefi eg «agt það? Hitt hefi eg sagt, að þær (ávísanabækur)
e r u í grallarabroti, og ef E. A. veit það, þá er það uppgerðar-heimska
af honum, að þykjast ekki skilja muninn á vera ogþurfa að vera.
3. Næst skal eg nefna nokkur dæmi, af ekki fám, upp á vanþekk-
ingar-vitleysur hr. E. A. Þar sem hann nefnir Schevings-safnið
(Lbs. 283—285. 4to.), sem eg hefi notað, og orðatíning Schevings á laus-
um blöðum, 307—308, 4to., í sama safni, segir hann svo: »síðarnefnda
safnið, sem Sch. hefir ekki gengið frá, hefir J. 0. alls ekki notað«.
I þessu iiggur, að Scheving hafi sjálfur gengið frá safninu 283—285.
En þetta er alveg öfugt. Hafi hr. E. A. sjálfur séð og skoðað
þessi söfn, þá sýnir hann með þessu bulli, að bann þekkir ekki einu
sinni rithönd Dr. Schevings. „Síðarnefnda11 safnið er sem sé alt miðar,
mjög margir ekki nema 1 til Þ/4 þuml. á lengd og */8 þuml. á breidd,
auðvitað sumir lítið eitt stærri, og dálitið á lausum blöðum, en mest alt er
þetta með Schevings frágangi, hans eiginhandarrit. Hitt svo-
nefnda Schevings-handritið (283—285), sem E. A. hyggur að Scheving
hafi »gengið frá«, það hefir Scheving aldrei séð á ævi
s i n n i! Það stendur öðruvis á því. Eg hefi áður geíið þess, að
Scheving brendi hreinritað (?) handrit sitt að orðabókum yíir gamla mál-