Skírnir - 01.08.1914, Qupperneq 21

Draumar.
245
manni«. Þá reisti það upp höfuð og herðar og hneig aft-
ur niður. Þessi sami e i n h v e r játaði því. Augnabliki
síðar finst henni kallað til sín að líta upp, og hún segir:
»Er þetta enn ekki farið?« Henni er svarað: »Nei«. Og
fram ur.dan henni sér hún í ljósi inn í járnbrautarvagn,.
og hún sér þar prest, sein hún þekkir, Johnstone. Hún
spyr, hvað hann sé að gera þarna. Henni er svarað:
»Hann er þarna«. Loks þykir henni þessi einhver
segja rétt hjá sér: »Nú er eg að fara«. Hún hrekkur
við og sér í einu: háan dökkan mann við höfuðið á sér
og bakið á Vilhjálmi við hlið sér. Vilhjálmur tók hægri
hendinni um andlit sér, eins og sorgbitinn, og hin höndin
kom rétt að segja við öxlina á henni; hann fór fram hjá
henni fyrir framan hana, og var alvarlegur og hátíðlegur
á svipinn. Hún sér eins og leiftur úr augum hans, og
fyrir "bregðui'1 fríðu, fölu mannsandliti, sem henni íinst
vera að l'ylgja honum, og hún hefir eins og veður af ein-
hverjum þriðja manninum. Hún verður hrædd og hrópar:
»Er hann reiður?« »0, nei«, er svarað. »Er liann að
fara burt?« »Já«, svarar þessi sami einhver. Og þá
vaknar hún. Þegar hún er að festa svefninn aftur, þykir
henni þessi sami einhver segja: »Það er alt búið«.
Og annar svarar: »Eg ætla að koma og minna hana á«.
Viku seinna fær hún þá fregn, að Vilhjálmur bróðir
hennar hafi orðið fyrir járnbrautarlest kl. 9,55 um kvöldið,
sem hana hafði dreymt drauminn og talið er víst, að hann
hafi samstundis beðið bana af því. Hann hafði gengið
langa leið um daginn, sezt niður við járnbrautina til þess
að laga á sér skóinn, og, að því er menn telja víst, sofn-
að og ekki -vaknað aftur- til þessa lífs. Járnbrautin var á
tveggja feta háum hrygg, og hann hafði setið utan í hrygg-
num, eins og hún sá hann í draumnum. Eitthvað, sem
stóð út frá lestinni, líklegast tröppur, hafði ient á honum.
Presturinn, sem hún sá í lestinni, hafði verið þar á ferð.
Enginn maður vissi um slysið, fyr en morguninn eftir. Þá
varð manni gengið fram á líkið af tilviljun.
Hvað eigum við nú að hugsa um þennan draum?