Skírnir - 01.08.1914, Qupperneq 34

258
Pereatið 1850.
þar tókum við ráð ókkar saman, gengum undír jugum1),.
fylktum á þremur2) og gengum eftir takt beina leið3) að
húsi rektors og inn í garðinn, þá lauk hann hurðinni lítið'
eitt upp, svo sá í andlit honum, dundu þá yflr í hvellum
róm: Rektor Sveinbjörn Egilsson pereat! Hann lét fljótt
aftur en við gengum í sömu fylkingu að hverju einasta
húsi í bænum og kölluðum jafnan hið sama, síðan upp í
skóla og entum hrópið fyrir utan skóladyrnar, en það er
ranghermi af Þjóðólfi, að við hrópuðum við öll 4 horn
skólans.-----------Eg hefi reynt að segja söguna, sem eg
best man hlutdrægnislaust á báða bóga, og eg má full-
yrða, að allir piltar elskuðu og virtu rektor sem kennara
og fræðara, því lipurðin og útlistunin var svo aðdáanleg
og ljós, að varla var hægt að hugsa sér betra, en sem
skólastjóri var hann alls ótækur, andi hans var hafinn
langt yfir það, en það var bót í máli, að hávaði pilta var
orðinn fullorðinn — hálfþrítugir og þar yfir — og því
orðnir ráðsettir, enda minnist eg ekki, að nokkru sinni
kæmi misklíð á“milli kennara og pilta, að undanteknu í
þetta eina skifti og aldrei nótur nema fyrir of seina fóta-
ferð4). En svo að engu sé slept, skal þess getið, að tvis-
var sýndu piltar sérstökum mönnum í bænum óþarfa
hvefsni, voru það bæjarpiltar sem þessháttar léku, af hinni
svokölluðu Stephensensætt, eins og líka þeir voru flestir
af þeirri ætt, sem ávalt brutu bindindið, þó munu hafa
verið tvær undantekningar«.
I viðbót við það, sem hér að framan hefir verið frá
sagt, skal þetta enn tekið fram. Piltar áttu ekki von á
ræðu rektors, það hafði kornið til tals að decimera, þ. e.
‘) Gengum undir ok, þ. e. sverjast i fóstbræðralag, gangast undir
að láta eitt yfir alla ganga.
s) Þýðir vist þrír i röð.
s) Þetta er ekki rétt, piltar gengu fyrst upp í skóla, og þaðan að
húsi rektors, það segir Jón Thorarensen í fyrnefndu hréfi, og Lands-
tiðindi 1. árg. hls. 57.
4) Þetta er þó ekki allskostar rétt, shr. það sem áður er sagt um-
2 pilta er skrifað höfðu nið um einn kennaranna, H. Kr. Friðrikssonr
og urðu að biðja hann auðmjúklega fyrirgefningar i návist alls skólans.