Fjölnir - 01.01.1837, Qupperneq 25

25
“trygdum svikinn", “œru linur", “œru snaudur” og
“œru rír”.
3. flokkur (hortittirnir par excellence). J>ar í eru
])essi orð: “kéndivr”, “nefndur”, “sagdur”, “tédur” og
“þektur”.
Aliur þessi tíníngur er, eíns og áður er sagt, látinn
Jjíða þrennt, eða, rjettara að seígja, tvennt og ekkji neítt.
jiegar höfundurinn nefnir eínhvurn, sem liann hefir
mikjiö við, tekur hann af handahófl eítt eða tvö orð
úr firsta flokkji, og hnítir þeím framan í eínhvurja kjenn-
íngu, til að gjeta nemt manninn, og fillt út í gatið á
liendingunni; og þá er nú ekkji spurt að, hvað orðið
þíði; “hertur” og “þjálj’’ — það stendur allt á sama;
herra Tistran er “hertur” og “þjáll’’, rjett eíns og stendur
á hljóðstöfunum. Jetta var firsti flokkurinn. •— Annar
flokkurinn er hafður lianda þeím, sem höfundinum er
illa við; eíin honum er, eíns og vant er að vera, ilia við
alla, sem eiga í stríöi og baráttu við þann, sem ríin-
urnar eru kjenndar við. 5á má nú gjeta nærri, að lís-
íngar-orðin muni vera gripin af lakari cndanum; og höf-
undurinn gjerir það líka diggjilega, og hefir alla sömu
aðferðina og áður var sögð, nema hvað hann setur þau
ekkji samau við kjenníugar, utan honum liggji mikjið á;
enn það eru nokkur nöfn, sem hann er þá vanur að
hafa í kjenniuga-stað, til að minda: afmán”, “auli”,
“bófi”, “dúrí’, “dóli', “falsari”, “fantur”, “fól”, “fóli”,
“forræðari”, “fiagd” (helzt um kallmenn), “glanni”,
“hrak”, “hrotti”, “hundur”,“kaudi”, “raumur', “refur”,
“skálkur”, “sk....”, “skömm”, “slinni”, “vömm” og
“þrœll”; þar á ofan: “lasta kaudi”, “sóda tnaki", eit-
urgydja”, o. s. f. Jetta lætur skáldið fjúka óspart,
so sem til að príða erindin. — Jiridji flokkurinn er ekkji
eíns orðmargur, og hinir; enn hann er þeím mun hand-
hægri, einkum vegna þess, að oröin sem i honum starida,
þíða aldreí neítt. Hann hefir þau um alla hluti, og