Fjölnir - 01.01.1837, Qupperneq 57

Ó7
íngjiu sjer í lagi; og so sagiii M. “Stephensen, konfer-
enzráð”, er átti inestaim hlut að niðurskjipun lieuuar og
vali sálmaiiua, að liann minili eíga öndveigissæti meðal
{leírra sálmaskálda, er {)á væru á lífi; sjá Eplirmæli át-
jándu aldar, á 777. hls. Enda er ekkji viö það að dil-
jast, að bókjin hefir mest ágjæti sitt af sálinum lians.
Jó var þetta ekkji nema þriðjúngur þeírra sálma, er
“útgjefendur” sálmabókarinnar höfðu feíngjiö frá lioniim;
lijer uin tveír þriðjúngarnir, er miður þóktu hæfir til aö
vera í bókjinni, voru honum aptur sendir; er þó líklegt,
að ekkji hafi þeír allir verið síðri, enn suinra annarra,
er í hana voru teknir — og illa fór það, að þeím var
hurtu vísaö, first so óhappalega tókst til, að þeír l'órust
allir með öðrum haiidritum hans og bókuin, er haiiu
sendi sjóleíðis vestur frá IieínivöHum, og áður er á miunst;
verður því ekkjert áreíðanlegt í frásögur fært uin rit-
gjörðir lians þessi árin; taldi liann þetta eínhvurn til-
íinnaiilegasta skaða sinn, og mátti ekkji á hann ininuast,
eínkuin vegna þess hnekkjis, er það olli bókiöiium lians,
þar eð hann hafði ekkji efni á, að afla sjer bóka aptur
í skarðiö. 5ó mun honum liafa tekjist, aö rifja upp aptur
eítthvað af sálinuin þessum — og þó varla so, að ekkji
liafi þeír æði mikjið dofnað, eíns og vant er að fara. Verið
gjetur og, að eítthvað af þeíin hafi verið til á blöðum,
annaðhvurt hjá honuin eða ööruin, so honum hafi orðið
það til nokkurrar stirktar. Ilitt vita þeír, sem voru til
kjenuslu hjá honurn á Meluin, að hanii átti þá sálmabók
í fjögra blaða broti, sem ekkji var útskrifuð — og var
að irkja í hana ööruhvurju. Menn vita nú ekkji, livað
af lieiini er orðið; enn sjálfsagt hefir flest hið sama á
henni verið, og eun er til á kveri nokkru í átta blaða
broti. Eru í Holti þrjú “egsemplör” þess, öll með hendi
lians sjálfs, og þó ekkji tneð öllu samhIjóða. Ber það
til þess, að hann, allt fram að dauða sínum, linnti ekkji
að hugsa um þetta — umbreita því, og bæta inn í því