Ný félagsrit - 01.01.1842, Blaðsíða 21

Al.þÍSK.
21
inu (en þar er einsog sjálfsagt er undirskillnn sérligur
kunnugleiki á herabi hans og stétt) án hleypidóma, þá
er óyggjandi a?) hann er færr um ab færa heim sanninn
um sérhvert þa& málefni sem mest er um vert, því meira
rí&ur á, aö hann geti skírt frá hugsunum sínum einfald-
liga og skiljanliga, og fært til ástæ&ur þær sem hann
veit, enn a& hann sé eiginligur mælskumabur • þó mun
hann brátt verba þess varr, aÖ málsnilli er ekki lítilsverö,
en hann mun þá brátt fá sér færi til aö taka sér fram
i' henni, bæöi meö því aö kynna sér verk enna beztu
mælskumanna, og æfa sig í aö halda ræöur. Til þeirrar
æfingar eru heraösfuudir góöir, en dæmi hinna mestu
mælskumanna syna einnig, aö menn geta tekiö sér fram
í einrúmi, því ekki allfáir hafa haldiö ræöur fyrir sjálfum
sér, til aö venja sig á aö bryna röddina og tala bæöi
skírt og snjallt. Demosthenes segja menu hafi fariö aÖ
sjáfarströndu þegar brim var, og keppst viö aö tala hærra
enn brimsuÖan lét, en smásteiua hafi hann haft uppi sér,
og vaniö sig á aö tala skírt samt sem áöur, en upphaf-
liga var hann ósnjallur maöur og illa máli farinn. Pitt
liinn ýngri á Englandi var kornúngur, þegar komiö var
aö honuiu þar sein hann stóö á stóli einusaman, og talaöi
svo hátt og snjallt sem hann mátti, og sneri ræöu sinni
til allra fulltrúa Bretlands cinsog hann væri í þjóöar-
málstofunní, enda varö ]>aÖ og, bæöi komst hann í mál-
stofuna og varla helir nokkurr maöur á Englandi vakiö
meiri undrun og komiö meiru til Ieiöar meö mælsku
sinni enn hann, cn Demosíhcnes er svo frægur, aö hann
er enn settur hæst af öllum mælskumönnum.
En ekki ríöur hvaö minnst á, aö fulltrúinn sé svo
skapi farinn sem hann á aö vera. Aö hann sé ráövandur
og fölskvalaus, forsjáll án undirferlis, einaröur og hug-