Ný félagsrit - 01.01.1842, Blaðsíða 31

l'>I A!,fȒ\G.
51
nrni niíinnuni getui- ilotlib í hng ao bera fram á alþi'ngi,
ab |»aí> komi ckki ölluiii vib, því hvcrr mabnr, hver stétt
cr annarri svo venzluö, ab jicg ir annars veggur brentiur
þá er liinum háski búinn. Vér eigum því aí) sýna á
umhj'ggju vorri og starfsemi fyiir alþíngi, ab vér séuni
ekki ættlerar, óverbugir nábar og umhyggju konúngs vors,
(imakligir og ófærir ab njóta réttinda jrcirra, sem allir
frjálsir menn óska ser, og margur hcfir látiö æru, h'f og
góz fyrir ab ná handa öldum og óbornum; vér eigum
ab svna, ab vér viljiim halda sáttmála þann sem nefnd-
armenn vorir liafa játaS fyrir sína höinl og allra vor,
jiegar Jieir játubu aljn'ngi: ab vér viljum ekki lengur
”sem gyltur grúfa”, heldur vakna til umhiigsuiiar uni
hagi vora og framfarir; aÖ vér viljum ekki vería eptir-
bátar enna frægu forfebra vorra, ab beita gáfum vorum
og kunnáttu meb sama fylgi á vorri öld og jieir beittu
á sinni; ab vér viljuiu ekki lengur hugsa hvcrr og cinn
um sjálfan sig og sína hagi, heldur jafuframt um þab
sem alla varbar, og síban meb alefli framkvæma þaí> í
verkinu, scm vér höfum sannfærzt um aö er rétt og gott
og allri Jijób vorri til hcilla. Ef vér ekki bregöum Jiessu,
þá þurfa cngar grílur ab reyna aö hræba oss, hvorki
fátækt né þrælslund, né neitt það sem fyrir kyuni aí)
bregöa, og ef einhverr setur fyrir sig kostnabinn, þá er
aubséö hvort búmannsligra er, ab hafa kostnab fyrir al-
Jn'ngi — því alþíng fáum vér, og aljn'ng er ekki haldib
án kostnabar — til J>ess Jiab gjðri gagn, eba til Jiess
þab gjöri skaba, og þab þó kostnaburinn væri niiklu
meiri í enu fyrra tilfelli enn í enu seinna, hvab þá
heldur þegar munurinn yrbi kannske 5—600 dala um allt
land, en gagnib margfalt vib Jiab sern þab gæti annars