Ný félagsrit - 01.01.1858, Síða 167

USl IS!.EPiDIfSGASÖGCR.
167
log; sbr. Orlogshib); í skáldskap íslenzkum finnst þaí) opt
og einatt, og mebal annars er þab eitt af orrustuheitum
sem talin eru í Eddu, en í sundrlausri ræbu íslenzkri finnst
þaö ekki þafe eg til veit; örlygi virbist upphaflega ab vera:
skapadömr, örlög, en því næst: víg og barátta.
Ekki er eg samdóma hinum heibraba útg. þar sem
hann heldr (sjá formála bls. iv) aí> Ari sé upphaflega
Ári (andi, andskoti), og vill leiba þetta af stafshætti
skinnbókarinnar. þó eg nú ekki heiti Ari, og öferum sé
því þab mál skyldara en mér, þó get eg þó ekki bundizt
a& rengja þetta. Vill þá til allrar hamíngju svo vel til,
a& í staffræ&isþættinum gamla (frá 12. öld) aptan vib
Snorra Eddu stendr: „á því ári er Ari var fæddr;“ hér
er höfundrinn ab gjöra grein á skömmum og löngum hljóð-
stöfum. Ari er algengt arnarheiti, eií vili nokkur segja
a& örninn heiti ári, þá vísa eg til Kveldúlfs, hann kva&:
„grön slítr ara undir Snarfara,“ og „ari getr ver& þar“
segir enn anna& skáld (Sn. Edd. I, 492).
Útg. hefir ekki ávallt lei&rétt þær villur, sem í skinn-
'oókinni standa, Eg tek a& eins til dæmis eina, á bla&sí&u
8, þar stendr: „öll lönd vóru þá ónumin á hvorritveggju
strönd“, en á a& vera „numin“, sem sambandi& sýnir,
enda hafa og flestar afskriptir skinnbókarinnar svo (sbr.
Grönl. hist. Mind. II, 586, athgr. I)1.
Litlu ne&ar á sömu sí&u stendr: „Bjartmár var son
Áns rau&felds, Grímssonar lo&inkinna, bró&ir Örvar-
Odds, Ketilssonar hængs“. þessi nefnandi, „bró&ir
Örvar-Odds“, er au&sjáanleg spázíu-glósa, sem komin
er inn í textann á röngum stafc, þar sem hann spillir
‘) í Grettlu stendr lík villa í öllum skinnbókum í berserkjakapí-
tulanum: ,,J>ví at eigi mun oss fólkit stýrilátt me&an þat er
óhrætt" (á a& vera „hrætt“). <