Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1848, Qupperneq 69

!
(jí>
mykjci er þessu næst þegar hún er forn orftin, þó á
áburðurþessi betur við kályrkju en jarðeplarækt, því
bann feitir jörðiria vel, og er að því leyti góður
jarðeplum, sem bann ollir því, að jörðin þiðnar fyrri
að vorinu; og er vel fallið að gerðislandið sé feitt,
því þeir sem kályrkju stunda, ættu árlega að skipta
um jaröeplabeð, og sá káli á víksl við þau, því ella
verður að auka áburði i jarðepla garða til muna yfir
það, sem áður var sagt, þar að auki eyðist illgresi
úr görðum manna með þessuni bætti, því arfi befir
trauðlega viðnám í jarðeplareitum, þegar þau njóta
réttrar ræktunar, og þeiin er hreykt,, eins og síðar
verður getið. Til áburðar í jarðeplagarða og til
moldarauka má enn fremur nýta allskonar sorp, líka
þánr/ og því um líkt, ef það er borið í garða að haust-
inu. Einnig er gott að lífga inold garðsins með ann-
ari nýrri, sem tekin er úr gömlum, þurum þúfum og
nióum, og grasrætur hennar muldar og greiddar vel
í sundur. Ættu menn að leggja alla alúð á, að auka
áburð sem mest, eins í garðana og túnin, því ein-
mitt eptir því fer uppskeran og frjófsemi jaröar.
<S. Kynmœöur, kynkvíslíngar.
Jaröepli þau, sem til æxlunar eru ætluð, og eg
kalla kynmœöur (en epli þau, sem út afþeim tímg-
ast, kalla eg kynkvíslínga), er hentast að taka úr
vetrargeymzlustáð þeirra um sumarmál, og láta á
lopt eða í trog, bvert út af öðru í röð, og þekja of
an með velþuru heyi á svölum stað; líka máleggja
þau í ílát bvert upp af öðru, og bafa þnrt hey á
milli bvers lags, eiga þau þannig að liggja þángað
til jarðlögð eru, en þá þurfa þau gætilega meðferð,
að ei meiöist ángar þeir, sem þá eru vaxnir út úr
þeirn tveggja þumlúnga lángir jafnaðarlegast, þó
stundum bæði styttri og leingri, og á að leggja þau