Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1855, Qupperneq 3

3
skipti um til rigníngar og sunnanáttar í september-
mánubi, og liéldust vætur öfernhverju allan oktdbermánuö
út. NúvembermánuSur var fremur skakvibrasamur, en
frosta og snjóalítill, og þvílíkur var og desernbcrinánubur.
Ar þetta má ab öllu aSgættu einnig teljast gó&æris-ár.
Yetrarafli varS góbur undir Jökli: minnstur hlutur
3 hundr., en hæstur 9 hundr., og þessutan alltab hálfri
annari tunnu lifrar í hlut hjá sumum formönnum. í Drit-
vík gengu þetta vor 20 skip, og varS meSalhlutur þeirra
2l/-i hundr., en lítill var voraili annarsta&ar fyrir sunnan
Jölcul, en aptur fiskahist vel ab haustinu £ Olafsvík og
þar í grennd. Vestur um fjörbu varh sjáfarafli í mebal-
lagi, enda þótt haustaflinn yrbi ví&a rýr sökum ógæfta.
Arib 1852 byrjaSi enn meS gó&ri vebráítu. Meb þorra
varh hagaskarpt af blotum, og voru víBa vestra hagleysur *
fram til mi&góu; batnabi þá vehrátta, en þó komu hret,
er ollu sumstahar fjárskö&um. A einmánuBi voru gób-
viSri svo mikil, ab grófeur var kominn í jör& aö libnum
sumarmálum. Allt vorib héldust gó& vebur, svo í far-
dögum var gró&ur kominn jafnvel upp til fjalla; sumarib
var og allt hib ve&urblífcasta og hagstæ&asta sumar um
alla VestfjörBu. Einatt voru á sumri þessu hitar miklir,
og kenndu menn þaB þeim, a& ví&a var& vart vife orma
vestra, sem venju fremur voru híngafe og þángafe út
um haga; þeir voru afe stærfe og sköpulagi líkir tólf-
fótúngum. Svo voru mikil brögfe a& þeim sumsta&ar,
afe ambofe og reipi og fatnafeur sláttumanna og hvafe annafe
skreife kvikt af þeim; ekki urfeu menn mefe neinni vissu
þess varir, a& ormar þessir yrfeu búsmala afe tjóni, hvorki
í högum afe sumrinu, e&a af heyjunum afe vetrinum.
Haustife var fremur vindasamt; landve&rátta var þó frem-
ur gófe, þánga&til undir lok nóvembermána&ar, a& snjóa
lagfei á upp til sveita, og jók vife þá talsvert í desember-
mánu&i mefe alihörfeu frosti, svo afe vife árslokin voru vífea
komin jarfebönn. Hafís sást einatt fyrir vestan land þetta
1