Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1855, Qupperneq 35

35
kiínni var, og clautt, er hvorki varft vi&snúib eba*lirœrt;
sást þab eitt í Ijðs koma, er líkast var skinnskjóbu vatns-
fullri, alsett fiötum beinurn innan undir húbinni, og lagbist
hvert bein uppá annab, líkt sem hvelft væri tveim tebolla
undirskálum hvorri vib abra, sem gengnar væri í sundur,
eba barmar þeirra lægi á hvorri upp í afera. Var þá gat
stúngib á blöbru þessa, spýttist þá úr henni vatn svo
mikib, meb ærni óþefan, aö víst mundi 8—10 pottar.
Síban var stækkab gatiS á blöbrunni til ab ná meS þeim
hætti beinum þessum, ef heldur rýmdist um burfcinn, en
svo voru þau samföst á kjötþrábum og smásinataugum,
ab engi var kostur ab ná þeim, nema enum smæstu, og
nábust þau í fullt 6 merka ílát; rýmkabist þó ei ab
heldur, en svo voru bein þessi liörfe, ab ekkert urfeu
sveigb; en elna tók sótt kýrinnar, leib svo dagurinn og
nóttin, þar til kýrin var skorin, var kálfurinn krufinn og
skobabur vandlega, eblileg var sköpun hans á baki og
fótum, nema ab stærbinni, mátti hana ferlega kalla og
sjaldsena; ekki gátu menn séí>, hvort tarfur var eba
kvíga, sáust engi deili kynslima, hvorki ytra né innra og engi
innýfli eblileg né gángvegir þeirra, nema endaþarmurinn
einn. Ofskepib fram af höffeinu var af trjónu, eba enda
framan upp ab eyrum, Va dönsk alin lVs þuml. ab lengd,
en ab digurb upp vib höfubib 1 al. 3 þuml., kjálkar voru
2 þuml. styttri en efri skoltur, túngan 3 þuml. lengri
skoltinum; granir vcru bognar upp á vib framan, engin
gómfylla, en yfir allan efri góminn lá heibblá himna, en
svo var hann holur sem mest gómhol á holgóma manni;
tennur voru 6 í nebra gómi, eblilegar afc sjá, og svo
voru nýrun. Engin hausskel var framan á höfbinu, en
hol eitt frá banalib allt ab enda ofskepisins fram af
höfbinu. Um abra kú er sama ab segja, ab Botni í
Mjóafirbi, er kálfsótt tók 5. des. s. á., hafbi mánub yfir
réttan tíma, var aö öllu líkt háttab um burb hennar sem
þeirrar í Hörgshlíö, en nær varfe hún sjálfdaufe. Kálfurinn
3»