Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1887, Qupperneq 23

23
heilsaði á hann. hafr tók hánum velokbauð hánum at sitja“. Að
ætt Hafrs er talin, ber vott um sérstaklega þekkingu, því ekki er
hann nefndr í Landnámu1; hér er það tekið fram, að Hafr „sat í
miðri búðinni“ og „talaði við mann“; það er varla liklegt, að þessi
nákvæmni hefði getað hafa orðið sýnd eftir nær því fleiri hundruð
ár, einkanlega hið síðast talda; að búa það til gat naumast nein-
um komið til hugar, með því það skreytir heldr ekki efnið. f>á
segir : „síðan gengu þeir til möðruvellingabúðar ok spurðu hvárt
guðmundr hinn ríki væri í búð. enn þeim var sagt at hann var þar.
þeir gengu þá inn í búðina. hásæti var í miðri búðinni, ok sat þar
guðmundr ríki. ásgrímr gekk fyrir guðmund ok kvaddi hann. guð-
mundr tók hánum vel ok bauð hánum at sitja“. Hásæti og önd-
vegi er stundum haft ýmist, sjá Fms. 6., bls. 439, og Fagrsk. bls.
149—150, þó gerir Njáls s. mun á þessu, bls. 591; hásæti er vana-
lega kallað í konungahöllum, þar sem konungar eða jarlar sátu, og
hefir verið hærra og tignarlegra ; enn til að skýra þetta nákvæm-
lega, þarf að taka fram alla staði um hásæti og öndvegi, enn þeir
staðir eru margir. J>á fóru þeir til Ljósvetningabúðar; þá búð hafði
tjaldað J>orkellhákr; ætt hans'er þar talin, og í stuttu máli æviatriði
hansog afreksverk, sem eruþónokkuð forneskjukend; þá er nú Skarp-
héðni lýst nákvæmlega, hann „var svá búinn, at hann var í blám kyrtli
og blárendum brókum—ok uppháfa svarta skúa á fótum. hann hafði
silfrbelti um sik ok öxi þá í hendi, er hann hafði drepið þráinn með ok
hann kallaði rimmugýgi, ok törgubúklara ok silkihlaðum höfuðok greitt
1) Landn. : þorkell, Eiríkr í Goðdölum, Hróaldr, Geirmundr, Eiríkr
örðigskeggi. Njála : Hafr, þorkell, Eiríkr í Goðdölum, Geirmundr, Hró-
aldr, Eiríkr örðigskeggi, er feldi Grjótgarð úr Sóknadal í Noregi. Hér
er ef til vill þeim feðgum víxlað í Njálu, Hróaldi og Geirmundi, sem getr
þá verið gömuj ritvilla í Njálu. Enn Landn. nefnir heldr ekki, að Ei-
ríkr hafi felt Grjótgarð úr Sóknadal, enn þar fyrir getr það verið rétt í
Njálu, þar sem Landn. hefir ekkert í staðinn. það er svo víða, að Njála telr
fornar ættir lengra enn Landn. og drepr á viðburði forna, sem ekki eru
nefndir annarstaðar. Enn væri nú þetta tilbáningr í Njálu með Hafr,
og hann hefði ekki verið til, enn settr hér inn einungis til uppfyllingar,
sem þó er lítt hugsanlegt, þá væri að minsta kosti móðurætt hans þó
ekki talin, sem annarstaðar er ekki nefnd, því þess var þó sannarlega
engin þörf, því það hlaut þá að verða sjdanleg ósannindi. Enn líklega
er Hafr ekki nefndr í Landn., af því að hann hefir ekki komið við sögur
annað enn þetta, og engin merkisætt frá honum komin, að minsta kosti
sem þörf var á að rekja. það væri þó vissulega ekki ólíklegt, að þor-
kell, sem var son landnámsmanns, er var «ágætr«, hafi átt son, sem var
þess um kominn, að leitað væri liðveizlu til. Eiríkr í Goðdölum var af
seinni landnámsmönnum, svo að Hafr sonarson hans gat vel lifað fram um
1011. Hafr í Goðdölum er og nefndr í þætti af þorvaldi víðförla, Bisk.
s. I. 45., sem gæti verið Hafr þorkelsson, enn Hafr þórðarson átti þur-
íði dóttur þorkels í Goðdölum, Landn. 201.