Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1912, Qupperneq 37

37
stök fjárhæð fyrir það starf, né forstöðumanni safnsins i þetta sinn
greidd nokkur aukaborgun.
Þar eð augljóst var, að eigi var unt að hafa það lag á sýning-
um safnsins í hinum nýju húsakynnum þess, sem haft hafði verið á
meðan það var í Landsbankahúsinu, sem sé að sýna að eins eina
deild í senn, þriðjung stundar, venjulega tvisvar í viku, veitti alþingi
1909 með fjáraukalögum fyrir það ár 500 kr., og með fjárlögum fyrir
næsta fjárhagstímabil 800 kr. á ári til aðstoðar við umsjónina, svo
að hægt væri að sýna alt safnið samstundis. Síðan farið var að
sýna safnið í Safnahúsinu, hafa jafnan verið 4 gæzlumenn við sýn-
ingar safnsins. Sömu fjárhæð veitti og alþingi 1911 fyrir árin 1912
—13. — Skrifstofuhúsgögn átti safnið fá og léleg, og við niðurröðun
þess á Safnahús-loftinu var óhjákvæmilegt að hafa fleiri skápa en að
unanförnu, og veitti því alþingi 1909 1000 kr. til að kaupa nýja
skápa og húsgögn handa safninu.
Eins og áður var tekið fram voru jafnan veittar 1000 kr. til
gripakaupa á ári frá 1888—1911, og hafði þessi upphæð nægt til að
kaupa þá gripi, er buðust árlega á flestum árunum 1897—1907, en
þar eð hún varð allsendis ófullnægjandi, er farið var að kappkosta
að útvega gripi til safnsins og framkvæma ýmsar umbætur á grip-
unum, veitti alþingi 1911 eftir frumvarpi stjórnarráðsins og bón
fornmenjavarðar safninu þriðjungi hærri upphæð til að útvega forn-
gripi og til áhalda en áður hafði veitt verið, nefnilega 1500 kr., fyrir
árin 1912—13. Þó nær sú upphæð skamt, ef ötullega skal safnað
og mikið skyldi framkvæmt af því, er fyrir liggur að gjört sé í
þarflr safnsins.
Þar eð safnið nú var komið í þau húsakynni, sem ætla má að
það muni verða að vera í fyrst um sinn, þótt ekki séu þau nema til
bráðabirgða og að mörgu leyti óhentug, virtist brýn nauðsyn á að
til væri leiðarvísir fyrir þá, er skoða vildu safnið, enda mikil eftir-
spurn eftir slíkum leiðarvísi. Veitti því alþingi eftir ósk fornmenja-
varðar 500 kr. til að gefa út safnskrá árið 1912. En þó að leiðar-
vísir þessi sé gjörður og geti verið til nokkurrar leiðbeiningar fyrir
þá sem vilja skoða safnið, er æskilegt að samið verði og útgefið
framhald af skýrslum þeirra Sigurðar Guðmundssonar og Sigurðar
Vigfússonar, sem getið var hjer að framan. Ættu þær skýrslur að
vera með nákvæmum lýsingum af gripunum og myndum af þeim
merkustu þeirra; gætu slíkar skýrslur haft nokkra vísindalega þýð-
ingu og orðið mikið gagn að þeim fyrir þá, er vildu færa sér safnið
vel í nyt, kynnast menningu vorri á umliðnum öldum og útbreiða
þekkingu á henni. Nú má safnið heita að miklu leyti fólginn fjár-