Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1961, Side 70

74
ÁRBÓK FORNLEIFAFÉLAGSINS
Veggir eru ákaflega þykkir, allt að 2.5 m, hlaðnir úr grjóti bæði
utan og innan. Þeir voru stæðilegir að utan en talsvert farnir að
leggjast að viðum og jafnvel komnir að hruni í austurenda. Kirkjan
var fyrir viðgerðina þiljuð í sundur og var hvor endi tvö stafgólf.
í austurenda, kórnum, voru stafgólfin aðeins 1.12 m hvort, en í
vesturenda 1.80 m. Gæti þessi munur bent til, að áður hafi verið
þrjú stafgólf í vesturenda, hvert 1.20 m að lengd. Vesturgafl var
með allgóðu fornu reisiþili með listum, hurð forn en væn á miðjum
gafli með járnhring, skrá og lykli. Yfir miðjum dyrum var lítill
gluggi með tveimur rúðum. Vindskeiðar voru með venjulegu lagi,
óskreyttar. Að austan var hálfþil með einum fjögurra rúðna glugga,
í djúpri kistu neðst á þilinu, og breitt gluggadekk austan hans
á milli hærri veggja. Allur þessi gafl ásamt glugga, kistu og vind-
skeiðum reyndist ónýtur af fúa. Timburgólf var í kór,. og þó náðu
gólffjalirnar sums staðar nokkuð vestur fyrir þverþilið inn í vestur-
endann, en þar var moldargólf og þó stór hella í gólfinu innan við
dyrnar á vesturgafli. Gólfið í kórnum mátti heita ónýtt og bitarnir
undir því mjög fúnir. Húsið var „alþiljað bak og fyrir og að báðum
hliðum með reisiþili“ eins og segir í vísitazíu Brynjólfs biskups
frá 1657. Það var þannig gert, að innan á stafi upp á móts við sperru-
tær voru negldar syllur með nót að neðan. Upp í nótina var stungið
fjölum eða spjöldum, sem stóðu að neðan í nót í breiðum fótlistum,
sem negldir voru á stafina neðanverða í vesturenda, en niðri við
gólf í kór. í vesturenda var spjöldunum þannig háttað, að nót var
í annarri brún, en tappi í hinni, sem féll í nótina á næsta spjaldi,
en í kór var listi með tveimur nótum á milli spjaldanna, en brúnir
þeirra féllu í nótir listanna. Það sérkenni var á þilinu í vesturenda,
að það náði lengra niður í innra stafgólfi en því fremra. Var fót-
listinn því í tvennu lagi, og voru ytri endar eystri lista negldir á
miðstafina neðan við innri enda ytri fótlistanna. Ekki verður með
vissu skýrt, hvernig á þessum mismun stendur, ef til vill hefur
staðið svona á efninu eða bekkjum hefur verið öðru vísi háttað ut-
an til í húsinu en í innra stafgólfi. Neðan við þiljurnar sá alls staðar
út í veggi í framkirkju. Þiljur í vesturenda voru í sæmilegu lagi
og fótlistar einnig nema innri, lægri fótlistarnir. I kór var ástandið
snöggt um verra, þar voru mörg spjöld ónýt, sum voru horfin og
nýjar bætur komnar í staðinn. Allir fótlistar í kór voru ónýtir. í
vesturenda var loft, loftfjalir í innra stafgólfi máttu heita ónýtar
og sumar vantaði. 1 ytri enda var helluþak undir torfi á langbönd-