Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1961, Page 100

104
ÁRBÓK FORNLEIFAFÉLAGSINS
innst í undningunum eru sumir rúðustrikaðir, en aðrir hafa til
skrauts þríhyrndar bátskorur í röðum. — Þokkalega unnið.
4. Hvorki dagsetning né ártal.
5. Áletrun engin.
6. Safnskýrslan: Stóllinn er íslenzkt smíði. Gefandi Ernst yfir-
tollþjónn. Viðgerð hans annast Lassen trésmíðameistari, Amager-
brogade 6.
7. Safnskýrslan:-------úr askviði og eik. (Rimlana) þrjá (við
aðra bríkina) vantaði, þegar stóllinn kom.
8. Myndir úr menningarsögu Islands, mynd 25 (3).
1. 7726. Stóll úr birki. Miðfjalirnar í sætinu allt í kring eru úr
eik. (Eru þær frá seinni tíma?). Setan að nokkru leyti úr furu.
Kistusæti. Stuðlagrind. Eru allir stuðlarnir fjórir ferstrendir í þver-
skurð, en þykktin ójöfn. Þeir eru dálítið skakkir og í þeim sveigja,
sem kenna má viðnum. Brúnir lítið eitt afsneiddar. Láréttar fjalir,
þrjár að framan og aftan, fjórar á hliðum, eru tappaðar í stuðlana.
Þær efstu á hvora hönd ná upp fyrir se.tuna. Hún er úr fimm f jölum,
sem festar eru með trénöglum í frambrúnina. Þverrimillinn í stól-
bakinu liggur fast að setunni. Er hann tengdur við bakslána með
fimm rimlum. Bæði þverrimill og bakslá eru töppuð í afturstuðlana.
Breidd um 120. Hæð um 103. Dýpt um 50.
2. Miðfjölin í setunni nýrri. (Brúnir fjalanna báðum megin við —
sem eru mjög slitnar — eru þannig sniðnar, að þar hlýtur að hafa
verið lok upphaflega.) Mannslíkneskjan á framstuðlinum til vinstri
er höfuðlaus og sprungin. Sú til hægri er mjög farin að láta á sjá
og andlitsdrættirnir útmáðir. Ummerki eftir rimla eða líkneskjur eru
milli bakrimlanna og uppi á bakslánni. Efsta umgjörðarfjöl að aftan
mun vera nýrri. Dálítið maðksmoginn. Brúnbæsaður. 66. mynd.
3. Útskurður nær alls staðar á ytra borði.
StuSlarnir. Efst á báðum afturstuölunum er dýrshöfuð. Vita þau
bæði út og upp á við. Ginið er stórt, opið og sér í tanngarða í báð-
um skoltum. Nasirnar víðar, húðin í fellingum yfir þeim. Augun
teygð og sporöskjulaga og umlukt alldjúpri skoru. Hvöss en lítið
eitt íbjúg eyru lafa niður með höfðinu. Úr gininu á dýrinu til vinstri
skýtur upp vængjuðu kynjadýri. Það er hálslangt og hausinn svip-
aður og á stóra dýrinu. Snýr það trjónunni að því. Löng tunga lafir
úr munninum. Úr gini dýrsins til hægri skýtur upp hlut, sem líkist
mest skóflu. Skaft hennar er sívalt og rúðustrikað og á því lágt upp-