Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1968, Qupperneq 15

ALTARISBRÍK FRÁ STAÐ
19
gráleitan eikarlit, ekki ósvipað því og hefði hún veðrazt lítið eitt eða
verið í miklum raka. Með sterkum járnnagla er hún fest á eikarfjöl,
66,7 sm langa, 22 sm breiða og 2,5 sm þykka. Þessi fjöl er úr annars
konar eik en líkneskin. Annars vegar hefur fjölin verið felld og fest
við aðra fjöl með tveimur járnnöglum, en hinum megin með tveimur
digrum tréblindingum. Fjölin stendur um 4 sm upp og niður fyrir
myndina, og eru á þeim bútum naglaför, sem sýna, að hún hefur
verið negld við þykkar fjalir, sem verið hafa undirfjöl og yfirfjöl brík-
arinnar, því að fjöl þessi, sem myndin er fest á, er að sjálfsögðu úr
bakgrunni hennar.
4
Eikarmyndir þær þrjár, sem nú hefur verið lýst, eru án nokkurs efa
allar frá Stað á Reykjanesi. Þær eru trélíkneski þau þrjú, sem þar
er löngum getið um í vísitazíugerðum. Þær eru allar hluti af sama
verkinu, og þarf ekki áð eyða fleiri orðum að því en gert hefur verið
hér að ofan. Þegar þær eru nú allar komnar saman aftur eftir nokk-
urn aðskilnað, er hægt að gera sér nákvæma hugmynd um, hvernig
þessi gamla brík á Stað hefur verið. Hún hefur verið gerð sem grunn-
ur kassi úr yfirfjöl, undirfjöl, tveimur hliðarfjölum og svo botn eða
bak, þegar búið er að reisa kassann upp á rönd. Fjalirnar hafa allar
verið þykkar eikarfjalir, a. m. k. 2—3 sm þykkar. Bríkin hefur verið
66,7 sm há að utanmáli eða eins og varðveitta fjölin, en að innan-
máli hefur hún verið um 60 sm á hæð eða rétt rösklega það. Lengdin
er ekki eins viss, því að hún fer eftir því, hve þétt myndirnar hafa
staðið, en samband þeirra er svo náið, að lítill vafi leikur á, að þær
hafa verið alveg hlið við hlið. Lengd bríkarinnar hefur þá verið um
85 sm að utanmáli og 78 sm að innanmáli. Breidd umgerðarfjala
hefur sennilega verið allt að en ekki mikið yfir 12 sm. Myndirnar
þrjár hafa staðið á undirfjölinni og hvílt slétta bakið upp að bakþil-
inu og verið festar með nöglum aftan frá og neðan frá. Myndin af
konunni hefur verið í miðjunni, en karlarnir sinn hvorum megin við
hana og snúið sér að henni, og þeir hafa náð að heita má alveg upp
að undirfjölinni, en konan ekki líkt því svo hátt. Myndirnar og sjálf-
sagt öll umgerðin hafa verið málaðar, borin fyrst á undirhvíti eins
og ætíð var, síðan málað á méð mörgum litum og gyllingu eftir því
sem við átti. En einhverra hluta vegna hefur þessi málning fallið af
svo gjörsamlega, að annað eins er sjaldgæft, þótt hitt sé algengt, að
mikið af málningu sé fallið af. Eftir hafa myndirnar og bríkin öll