Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1968, Qupperneq 126

130
ÁHBÓK FORNLEIFAFÉLAGSINS
og láta setja þau saman aftur hér í skálanum. Þegar inn í þau er
komið, er þar allt eins og það var meðan húsin voru á sínum stað,
en hér hafa þau væntanlega komizt á stað, þar sem auðveldara er að
varðveita þau en verða mætti, ef þau væru áfram höfð í torfumgerð
sinni. Ég vænti þess, að mörgum muni þykja gott að koma inn í
þessi hús og að þau séu á sinn hátt ekki síðri fulltrúar fyrir gamla
alþýðumenningu en sjálft skipið Ófeigur. Þessir þrír stóru sýningar-
gripir, sem eru hver úr sinni sýslu, munu framar öllu setja svip sinn
á þessa stofnun, enda hafa ekki önnur byggðasöfn upp á jafngóða
hluti þessarar tegundar að bjóða. En auk þeirra eru hér að sjálfsögðu
hundruð ágætra hluta. sem fólk úr öllum hreppum þessa landsvæðis
hefur látið af hendi rakna við safnið, og tala þeir hver sínu máli hér
í salnum. Ef ég ætti að nefna eitthvað, mundi ég segja, áð hér sé
merkilega mikið af góðum tréskurði, og hér mun áreiðanlega vera
betra safn af alls konar stafaílátum en á nokkru byggðasafni öðru,
og er þar auðþekktur hlutur Strandasýslu. Ennfremur mætti nefna
mjög gott safn af hrosshársvinnu, og hér eru inni nokkur landbún-
aðartæki stór frá hestatímabilinu í íslenzkum landbúnaði, og er þó
raunar ætlunin að auka þar við eftir því sem efni standa til og hús-
rúm leyfir.
Það er rétt, að ég geti þess hér, sem reyndar er fram komið, að
atvik hafa valdið því, að Þjó'ðminjasafnið hefur ruglað reytum sínum
meira saman við þetta safn en önnur byggðasöfn. Okkur var skylt
að sjá að öllu leyti um skipið Ófeig og hús hans, ennfremur var það
ekki á annarra færi en starfsmanna safnsins að taka ofan hin gömlu
hús og láta setja þau saman aftur, og þar sem byggðasafnið hafði ekki
að svo komnu máli neinn safnmann í þjónustu sinni, æxlaðist það að
lokum svo, að starfsmenn Þjó'ðminjasafnsins settu allt safnið upp eins
og þáð blasir nú við augum, í samráði við byggðasafnsnefndina. Hafa
margir lagt hönd að því verki, en einkum ber að nafngreina Gísla
Gestsson safnvörð, sem verið hefur hér lengur en nokkur annar og
ráðið mestu um stórt og smátt í uppsetningunni. Þetta hefur ekki
verið áhlaupaverk, eins og þeir vita bezt, sem kunnugir eru slíkum
störfum, en allir munu reyndar geta skilið það, þegar þeir svipast um
hér í húsinu. Handtökin eru mörg, þegar allt kemur til alls, en vinna
okkar Þjóðminjasafnsmanna hér hefur verið lögð fram í þeirri full-
vissu, að hér værum við að vinna fyrir það málefni, sem okkur er
falið, þótt hún væri ekki í verkahring okkar í strangasta skilningi. En
ég vil engan veginn segja, áð uppsetningunni sé fyllilega lokið, hér
má enn margt fylla og laga, enda tekur nú byggðasafnsnefndin við