Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 03.01.1987, Blaðsíða 56

76
ÁRBÓK FORNLEIFAFÉLAGSINS
Eins og áður greinir voru menn oftast einir við aukamáltíðirnar og
stuðluðu þær því sjaldnast að bættum félagsskap um borð. Á hinn bóg-
inn kunna aukamáltíðirnar að hafa skapað aukin tengsl milli vissra per-
sóna, samanber það að kojufélagar glásuðu öðru hverju saman.
7. Eigin matarbirgðir
Nokkrir höfðu það fyrir vana að taka með sér citthvað af matvælum
á skipsfjöl, en mjög var það einstaklingsbundið og ckki almennt.
Þannig telur meiri hluti heimildarmanna, að um eigin matarbirgðir, eða
nesti, hafi sjaldan eða aidrei verið að ræða. Oftast var þetta smjör, kinda-
kæfa (notuð sem álegg), hangikjöt og hnoðmör eða tólg. Annars konar
álegg og bakkelsi þekktust aðeins í litlum mæli. Einnig kom fyrir að
menn hefðu með sér púðursykur, einkum þeir sem voru iðnir við að
glása. Sumir reyndu að bragðbæta smjörlíkið með því að blanda smjöri
saman við það. Einn hcimildarmaður kveðst hafa tekið með sér sýróp
til að hafa ofan á rúgbrauð.111 Loks má nefna, að nokkrir fengu heima-
bakað brauð, kökur og flcira þess háttar hjá mæðrum sínum.
Vinnan var mikil um borð og maður brenndi miklu. Oft henti það,
að ég var búinn með vikuútviktina áður en aftur var viktað út. Því
var það að ég tók mcð mér eftirfarandi um borð: Rúgbrauð, strau-
sykur, dósamjólk og snrjörlíki. Úr þessu möndlaði ég svokallaðan
hundsbclg...112
Oft voru það svcitamenn sem höfðu með sér eitthvað matarkyns að
liciman. Sátu menn yfirleítt sjálfir að þessu, en þó gat skeð að öðrum
væri boðið að smakka. Að öllum líkindum hefur nestið ekki haft veru-
lega neikvæð áhrif á samskipti áhafnarinnar, og er þá fyrst og fremst átt
við öfundsýki, meting og fleira í þeim dúr.
Öðru hverju keyptu skútukallar egg af bændum á Hornströndum, en
þar eru víða mikil fuglabjörg. Viðskipti þcssi voru einstaklingsbundin
og oft í formi vöruskipta. Greitt var með skonroki, kexi og rúgbrauði,
en einnig önglum og línu. Jafnvel gat skeð að fiskur væri látinn í
skiptum. Ekki tíðkaðist að skipstjóri tæki þátt í versluninni fyrir hönd
útgerðarinnar, og aflaði skipinu þannig aukalegra matarbirgða.
Stundum áttu kaupin sér stað þegar sóttur var snjór til að kæla beituna
111. ÞÞ 5702: 7.7.
112. ÞÞ 5213. 7.7.