Kirkjutíðindi fyrir Ísland - 01.06.1879, Blaðsíða 10

5«
f>ar sem stafur er í svigum, er engin rún í frum-
ristunni; því í þessari ristu er sami hljóðstafur hvergi
tvítekinn. Bugge færir sannfærandi rök fyrir því, að
í orðinu hafskaki sje h-ið að eins ritkækur, og verði
að lesa afskakki. Eptir framburðinum, er Bugge ætlar
að hafi verið á málinu, er rúnir þessar voru ristar, fær-
ir hann ristuna þannig í letur: uksa tvisgillan auk aura
tvá1 staf at fyrsta lagi: uksa tvá1 auk aura fiúra at.
aðru lagi: en at þriðja lagi uksa fiúra auk aura átta
staf: auk allt æigu í værr, ef ænn hafskakki rétt fyrir
sváð lerðir águ at lýðrétti, sva vas int fyrr auk hælg-
at: en ðar gerðu sik ðetta Anunnr á1 Társtaðum auk
Ufagr á1 Hiortstaðum : en Vibiorn fáði.
Bugge þýðir ristuna þannig:
,,En tvegild Okse og 2 Öre (skal man erlægge)
som fast Belöb förste Gang : 2 Okser og 4 Örer anden
Gang : men tredje Gang 4 Okser og 8 Örer som fast
Belöb : og alt af Eiendom fortaber man, hvis man frem-
deles skjævt afskjærer Ret (d. e. undlader fuldt ud at
yde hvad der er Ens Pligt at yde) med Tilsidesættelse
af hvad der tilkommer de Geistlige efter I.andets Lov ;
dette var forhen nævnt og ubrödelig fastsat. Men der
(d. e. paa denne Ring) gjorde Anund paa Taastad og
Ufeg paa Hjortstad sig dette: men Vibjörn skrev
Runerne“.
Bugge þýðir þannig tuiskilan með ,tvegild‘ = tví-
gildan ; tekur staf eins og þolanda eintölu af stafur og
þýðir það: som fast Belöb, og ætti þá hugsunin í fyrstu
málsgrein að vera: uxa tvígildan og aura tvo (setja
menn, eða eitthvað því um líkt) sem staf (*= sem fast
ákveðna sekt) að fyrsta lagi. þetta virðist nokkuð
flókin eða hörð ákvörðun fyrir almenning að skilja;
') á-ið i þessum orðum er tálcnað í rúnunum þannig, að sjá má, að það
hefir verið borið fram með blendingi af nefhljóði (nasalt).