Kirkjutíðindi fyrir Ísland - 01.06.1879, Síða 29

77
að neinn sannan líkama í ólíkamlegum heimi, þar sem
eigi er til hin minnsta vitund af líkamlegu efni.
Hvar dvelja hinar hólpnu sálir ? í Paradís, hefir
hann svarað oss, sem steig niður í skugganna dal
(I.úk. 23, 43). En aptur spyrjum vjer: hvar er þá Paradis
hinnadánu? Fornkirkjan vísar til undirheima: Tertullian
segir: „Himininn stendur engum opinn, á meðan jörð-
in er til“ ; þó undanskilur hann hjer sálir blóðvitnanna.
Aptur vísa þeir staðir í Hebreabrjefinu og Opinberun-
arbókinni, sem nýlega voru tilfærðir, til himinsins;
þangað fór hann, sem „herleiddi herleiðinguna“ ; þang-
að horfði Stefán á síðustu augnablikum lífsins, og hann
sá drottin sinn. Hvar Paradís þá sje, hvort heldur á
himnum uppi, eða í undirdjúpum niðri, eða ef til vill
á báðum þessum stöðum, það verður hulið hverri sálu,
þangað til englarnir flytja hana heim.
Eða mun sá nokkur, sem hafi jafnvel hina minnstu
hugmynd um, hvaða gildi staður ogtími hafi í landi
allra sálna, þar sem kraptar eilífðarinnar eru verkandi
í öllu, þótt þeir hafi ekki enn forklárað allt? Flugsál-
arinnar er sem flug hugsananna, skjótara en leiptur;
hið nálæga er fjarlægt og hið fjarlæga nálægt; í gær
í dag og á morgun er hvert öðru samtvinnað! Um
allt þetta má segja, að það sje aðeins „litill tími“,
„þúsund ár sjeu sem einn dagur, og einn dagur sem
þúsund ár!“ Vjer beygjum höfuð vor og tignum drott-
in dýrðarinnar, og oss dylst það eigi, að það sem vjer
tölum um leyndardóma hans, það tölum vjer á mann-
legan hátt.
En samkvæmt kenningu ritningarinnar verðum
vjer að hugsa oss lifandi samfjelag á milli hinna end-
urleystu sín á meðal, og á milli þeirra og himinbúanna.
Um þetta er talað, eigi í líkingu, heldur eins og það
er; og þótt öll lífshræringin sje hjer eptir eðli sínu inn
á við, þá útilokar það ekki slíkt samneyti, sem hjer