Kirkjutíðindi fyrir Ísland - 01.06.1879, Blaðsíða 25

73
f>að sem þannig opinberast sálinni, verðum vjer
að hugsa oss að birtist henni eins og sýn eða vitrun
þess, sem sannarlega er til, líkt og hugsjónir og við-
burðir standa í lifandi myndum fyrir sálu spámannsins,
þegar andinn er yfir honum. Til þessa virðist beinlínis
benda frásagan um það, þegar Páll postuli varð upp-
numinn í Paradís (2. Kor. 12), og frásagan um dauða
Stefáns frumvotts; þessi hugmynd styrkist og af því,
sem áður er á vikið, um glöggskygni þeirra manna,
sem staðið hafa við hlið eilífðarinnar. Og í opinber-
unum sínum hefir Jóhannes heyrt lofsöng hinna hólpnu.
A vorum dögum hefir mikið verið rætt um milli-
bils-ástandið sem hreinsunar-stig, og hafa menn likt
því saman við klausturlíf i þessum heimi. þetta hafa
menn talið sanninda-kjarnann í því, sem kennifeðurnir
i Alexandríu og ýmsir aðrir hafa kennt um eldhreins-
un dómsdags (Origenes contra Celsum V. 15), og í
hreinsunarelds-kenningu rómversku kirkjunnar. J>ó
ætla eg, að vart muni nein ritningargrein verða tilfærð
þessu til sönnunar, og að minnsta kosti þykir mjer var-
lega í þetta farandi, þegar ræða er um hinar hólpnu
sálir. En um þetta mun eg tala síðar. J>að eitt er
víst, að sál hins trúaða verður að hreinsast að fullu i
Jesú bióði frá allri synd, annaðhvort á sjálfri dauða-
stundinni eða í millibilsástandinu. „í þeirra munni .finnst
engin lýgi; þeir eru lýtalausir“ (Jóh. opinb. 14, 5).
Ritningin talar hvergi um kvalafulla eldhreinsun þeirra,
sem „i drottni eru dánir“, eins og hún hvergi talar um,
að þeir á ný geti fallið í synd. Hreinsunarelds-kenn-
ingin nær því ekki til þeirra, þótt bæði rómv. kirkjan,
Richard Rothe og Giider haldi þvi fram.
Aptur á móti getum vjer sagt með fullri vissu:
Kristur myndast ávallt á fullkomnari hátt i sálum hinna
önduðu; i samfjelagi við hinn heilaga drottin hljóta
þær með aðstoð andans að eflast stig fyrir stig og í-