Kirkjutíðindi fyrir Ísland - 01.06.1879, Blaðsíða 40

88
iðka sig í samfjelagi við drottin í því að skilja dýrð
Guðs föður; enn sjá þeir ekki Guð“. En í dýrðarríki
Sonarins nálgast saga mannkynsins takmark sitt: op-
inberun allra Guðs barna í frelsi eptir Guðs mynd,
þannig, að frelsi og kærleikur renni saman í eitt.
Sabbatshelgin líður að kveldi, og síðasta stig full-
komnunarinnar kemur. Djöfullinn verður aptur leystur,
hin síðasta aðal-barátta verður háð við veldi myrkr-
anna, og drottinn vinnur sigur. Himinn og jörð farast
í eldinum, allir dauðir rísa upp; þá er dómsdagur, og
aðskilnaður verður að eilífu gjörður á meðal góðra og
illra. Sumir hugsa sjer, að hinir illu sjeu án meðvit-
undar, og því einnig án tilfinningar; aðrir, að hegn-
ingin, sem þeir þola, smámsaman eyði tilveru þeirra,
svo þeir verði að engu. Sje svo •— hafa menn sagt—,
að meðvitundarlíf vort sje runnið af meðvitundarleysi,
þá hlýtur það einnig að geta horfið aptur í þetta fyrra
ástand sitt; og enginn mun dirfast að neita því, að
Guð geti tekið aptur það, sem hann hefir gefið; en
eptir órannsakanlegri speki sinni hefir hann ekki vilj-
aðgjöraþað. Eins glögg og ákveðin og kenning ritn-
ingarinnar er um eilíft líf, eins glögg og ákveðin er
hún einnig um eilífan dauða, um „hin yztu myrkur, og
um orminn, sem ekki deyr“.
Á dómsdegi endar öll saga, og tíminn er horfinn i
eilifðina. þ>á er komið „ríki föðursins, þar sem Jesús
drekkur nýtt vín með sínum“ (Matt. 26, 29. Lúk. 22,
18), og opinberun allra Guðs barna í frelsi dýrðarinnar
og kærleikans. þá eru hinir útvöldu stig fyrir stig
fullþroskaðir orðnir til að sjd Guð, „og verða við þá
sjón óforgengilegir“ (Irenæus og Justinus Martyr); þetta
er kenning þeirra, sem sjálfir höfðu verið lærisveinar
postulanna.
Og í „endursköpuninni“ (Matt. 19. 28) eru allir
hlutir orffnir nýir: nýr himinn og ný jörff. „Kærleik-