Kirkjutíðindi fyrir Ísland - 01.06.1879, Qupperneq 24

7^
hver mannssál mun þar auglýsa sína upprunalegu tign,
að hún er sköpuð eptir guðs mynd.
Og þegar sálin þannig, með leiðsögn guðs anda,
er komin að uppsprettulindum sínum, kemst hún einn-
ig til hans, sem er uppsprettan sjálf, sem af þvær all-
ar syndir, í hverjum vjer lifum. þ>ví lengra inn á við,
þess hærra upp á við ; það á einnig hjer heima. „Lífið
rennur saman við allíf guðdómsins; sálina langar eptir
að sameinast því í kærleika, en þó hverfur tilvera
hennar eigi í djúp þess; því hyrfi hún, þá gætum vjer
ekki elskað og ekki orðið sælir“. jþannig kennir mys-
tíkin; og það er rjett, þvi sælan er í því fólgin, að gefa
sig á vald þeirri persónu-veru, sem er uppspretta alls
kærleika; við það veikist eigi vort einkennilega lífseðli,
heldur styrkist og auðgast þvert á móti við „hluttekn-
ingu i guðlegri nátúru (2. Pjet. 1. 4).
í>á mun ljós renna upp til skýringar hinu dýpsta
og dularfyllsta í Guðs orði; vjer munum skynja vegi
hans, bæði með tilliti til hvers einstaks manns og heilla
kynkvísla, allt til þess tíma að „allt endurskapast,,
(Matt. 19, 28. Post. gj. 3, 21); vjer munum sjá, að guðs-
ríki fær sigur eptir sigur. Sjerhvert ríki hins skapaða,
bæði á himni og jörðu, mun taka að ljúkast upp fyrir
skilningi hinna hólpnu, og þeir fá nýjar opinberanir,
ávallt fullkomnari, samsvarandi vaxandi hæfilegleika
sálnanna til að taka á móti þeim. Hversu má þetta
öðruvísi vera „heima hjá Guði“ og heilögum englum
hans? Og að þekkja og elska er hið sama (1. Jóh. 4,
7—8). — fannig mun allt, sem í oss er, allir kraptar
og hæfilegleikar, með vitund og án vitundar, koma í
Ijós ; þannig mun heimur eilífðarinnar opnast sjónum
vorum. Skyldum vjer ekki í trúnni dirfast að draga
þessa ályktun af orðum ritningarinnar um „hvíldina
heima hjá guði“, þar sem „verk hinna hólpnu fylgja
þeim“ ?