Kirkjutíðindi fyrir Ísland - 01.06.1879, Qupperneq 61

09
ríki og hafa yfirvöld og borgir? Heyja þessi dýr ekki
stríð, eins og mennirnir, og stofna sambönd sín á milli
eins og þeir ? — Hjer aðhyllist hinn andríki höfundur
margar ýkjufullar frásagnir ýmsra þeirra manna, sem
víða hafa ferðazt, safnar saman öllum þeim röksemd-
um, sem honum þykja lúta að því að hefja dýrin en
niðurlægja manninn, og leitast við að gjöra hlægilega
hina helgu ákvörðun, sem Guðs orð heitir manninum*.
f>að er þannig engan veginn nein ný aðferð, sem
hjer er um að ræða, til að ráðast á kristna kenningu,
en með hinum miklu framförum, sem visindin hafa
tekið, þykir mörgum sem þessar árásir sjeu nú skæð-
ari en áður. Vísindin hafa flutt miðdepil eða þunga-
miðju alheimsins. Aður á tíðum, þegar hin barnslega
trúgirni var drottnandi hjá mannkyninu, þá var jörðin
álitin vera sá depill, sem allt snerist um. þegar sólin
rann upp að morgni dags, þá var það til þess að lýsa
jörðunni, og í sama tilgangi kviknuðu stjörnuljósin á
hverju kveldi. Himininn var hið heiðbláa og gullofna
tjald, sem hvelfdist yfir hnött vorn; opt lásu menn á
þessu tjaldi ókunn orlög sín, brautir stjarnanna voru
óbrigðult merki ókominna viðburða, og þær stjörnur,
sem blikuðu yfir vöggu ungbarnsins, sögðu fyrir kom-
andi tign þess. — Öll náttúran virtist hafa þá ákvörð-
un, að vera musteri mannkynsins. þessa barnslegu
kenningu aðhylltust feður vorir með barnslegri trú.
J>eir gjörðu manninn að fullkominni veru, sem Guð
hefði veitt sjerstakleg einkarjettindi fram yfir allar aðr-
ar skepnur, og hugðu, að hinar æðstu ráðsályktanir
Guðs væru bundnar við jörðu vora. Uppi yfir jötunni
í Bethlehem heyrðu þeir lofsöng englanna, og í kring
um krossinn á Golgatha söfnuðust saman hinir himn-
esku andar, sem sveimuðu hvervetna í alheims-geimn-
*) Sbr. varnarrit Origenesar Contra Celsum, 4. bók.