Kirkjutíðindi fyrir Ísland - 01.06.1879, Blaðsíða 62

ló
um. Til þess að endurleysa heiminn, klæddist sonur
Guðs holdi voru, og gaf sitt dýrmæta líf í dauða.
En þessir háfleygu draumar eru nú horfnir fyrir
hinum hvassa rannsóknar-anda fræðimannsins. Hann
veit, að jörð vor er ekki annað en lítill hnöttur, sem
snýst með öðrum fleirum umhverfis sólina, og að sjálf
sólin er aðeins ein af þeim þúsundum stjarna, sem snú-
ast eptirlögmáli þyngdarinnar í kring um þungamiðju,
sem enn er ókunn. þær þúsundir millióna af sand-
kornum, sem á sjávarströndinni mynda varnargarð gegn
hafinu, geta ef til vill einna helzt gefið oss hugmynd
um þann fjölda af heimum, sem eru á hreyfingu í hin-
um takmarkalausa geimi. J>ví meira sem vjer lærum
og þvi lengra sem vjer skygnumst, þess torveldara
verður oss að koma orðum eða tölum að hinni geysi-
miklu fjarla:gð, sem er á milli vor og' þeirra stjarna,
sem vjer virðum fyrir oss. Til þess að taka eitt dærni,
fer máninn 74 mílna langan veg á hverri sekúndu, og
þó þarf þessi hnöttur tiu eða tuttugu ár til þess að
renna alla braut sína til enda. — Ef pólstjarnan (leiðar-
stjarnan), sem vjer allir höfum horft á optar en einu
sinni, sloknaði á þessu kveldi, þá mundi þó ljós henn-
ar halda áfram að skína enn í 30 ár, þannig, að barnið
sem fæddist nú, mundi á fulltíða-aldri geta sjeð þá
stjörnu, sem sloknaði í dag. Og þó er ekki þar með
staðar numið. A bak við þessa þekktu stjörnu breið-
ist út hin bjarta rák, sem vjer nefnum vetrarbraut,
og sem aðeins er belti af útsloknuðum heimum frá
hinum yztu álfum hins óendanlega rúms. Einn af hin-
um frægustu stjörnufræðingum síðari tíma, Herschell,
hefir reiknað, að ljós sumra af þessum stjörnum
þurfi tiu þúsund aldir til að komast til vor. And-
spænis slíkum geysistórum tölum verðum vjer hrifn-
ir af lotningarfullri skelfingu, og tökum undir með
Pascal: „Mjer ofbýður einvera þessa endalausa rúms“.