Kirkjutíðindi fyrir Ísland - 01.06.1879, Qupperneq 65

fávizku sína og stuttleika tilveru sinnar, diríist að dæma
um ráðsályktanir hins æðsta. Les þú þær spurningar,
sem Guð leggur fyrir hann, til þess að láta hann finna
til eymdar sinnar, og kannast við vanmátt síns blind-
aða anda. Hlýð þú á Esajas, þegar hann talar um
hinn útþanda himin, sem er eins og voðfeldur dúkur,
sem Guð vefur saman og breiðir aptur út, og þegar
hann líkir þjóðum jarðarinnar við vatnsdropann, erverð-
ur eptir í skjólunni, eða við hið smáa duptkorn (gróm),
sem loðir við vogarskálina (Esaj. 40). Skyldi sú vís-
indagrein hinna nýrri tíma, sem mest hefir fleygt á-
fram, hafa getað hitt sannari og kjarnmeiri orðtæki,
til að sýna fram á, hversu vanmáttugur og vesall maður-
inn er ? •— Og mundi nú ritningin, er hún tekur fram
þessi sannindi, hneigja huga mannsins til örvænting-
ar ! f>vert á móti. Jafnhliða óendanlegri stærð alheims-
ins sýnir hún oss annan óendanlegan mikilleik: hinn
alskygna, almáttuga og algóða Guð. Sje maðurinn
svo sem ekkert í samanburði við allan heiminn, þá er
heimurinn ekki heldur neitt í samanburði við Guð.
Guð er drottinn og meistarinn, órannsakanlegur
í ráði sínu, en einnig ómælilegur og óendanlegur í kær-
leika sípum og umhyggju. ,,Hví takið þjer þá svo til
orða, Jakobs niðjar, hví mælið þjer svo, ísraelsmenn:
„hagir mínir eru fólgnir fyrir drottni; minn Guð leiðir
hjá sjer að reka rjettar míns?“ (Esaj 40, 27). Hjer er
fyrsta svarið, sem ritningin gefur, upp á þá spurningu,
sem vjer höfum settfram. Gagnvart heiminum, sem ritn-
ingin hefir lýstmeð svo fögrum og tignarlegum orffum,
sýnir hún oss pann Guf sem er enn pá meiri; en hann
beitir ekki valdi sínu og mikilleika á sama hátt og
grimmur harðstjóri, er brýtur undir sig þegna sína
með ofurvaldi; heldur sýnir hann mikilleika sinn í ó-
endanlegri elsku og nákvæmri forsjá; hann er líkn-
samur og miskunnsamur Guð, sem nefnir sig vorn himn-
Kirkjutiðindi fyrir ísland. II. 8