Óðinn - 01.01.1921, Qupperneq 16

16
ÓÐINN
B i s k u p
(les brjefið í liljóði).
Þau losa undan úrskurði og dómi
Skálholtskirkju hvern, sem borgar blað
með kroti á, sem kostar cngan neitt.
Stórsyndir allar á að bæta hjer,
en ekki’ í Róm, því lands-kirkjan á lýðinn.
Þau gefa sökudólgum syndalausn,
án þess þeir játi eða bæti brot sín
og sýni iðrun, eins og kirkjan krefst.
Mitt dómsvald, er nú dregið niðrí aurinn,
og skriftir orðnar skripaleikur einn.
Ilvað er þá eftir? — Agaleysið eitt
hjer innanlands, og heilög kirkja hrunin.
Ilinn helgi faðir hefur aldrei skrifað
slík ólánsbrjef. Nei brjefin eru fölsk.
Síra Porgeir.
Jú, herra hiskup! Brjefin eru gild
og innsigluð af páfa og Archimbold
legáta hans.
T r i s t a n.
Og leikmenn hafa keypt þau.
B i s k u p.
Þú ert í hanni, Tristan! Björn í Ögri
var bannfærður.
T ris t a n.
Því banni er nú ljett
með páfahullu. Paradísar hlið
híða mín opin.
B i s k u p.
Afleiðingin sjest,
þegar í stað er ótti og hlýðni horfin.
Síra Þorgeir.
En hlýðni yðar herra sjálfs við páfann?
sem skeikar aldrei — yður getur skeikað. —
Ilver ykkar fengi fylgi kennilýðs
hann eða þjer, ef ykkur greindi á?
A hlýðni klerka er heilög kirkja reist.
B i s k u p
(gramur).
Jeg set mig ekki upp á móti páfa,
jcg sjálfur þarf að líta á brjefin betur,
og sjá hvort öll sje eins. Nú ljá mjer brjef,
Gottskálk í Berghyl! áttu ekki neitt?
(Gottskálk fær lionum sitt).
Þú, Tristan!
T r i s t a n .
Jú, ef satt skal segja, var
minn buxnavaxi í banni fram á dag,
og hrjefið kann að hrenna yðar hönd.
B i s k u p.
Þú verður, Tristan, trúr við Björn í Víti
og fylgir honurn þar.
T r i s t a n.
Nei, hjer er hrjef,
sem lofar fullri lausn.
B i s k u p.
Svo berum nú
tvö skjölin saman. Munkur, seldu ei meira,
en far til Hóla, findu Gottskálk biskup,
all málið verður lagt í höndur hans.
Jeg vil fá úrskurð hans og ekki minn.
Jeg ræð frá kaupum öllum sem jeg ann,
því kirkja landsins sjer um hverja sál.
(Fær munkinum aflur skjalið).
Þú, Gottskálk bóndi, þykist eiga jörð,
sem Skálholtskirkju gefin var að gjöf.
Skilir þú henni skal ei meira talað
um skammir þínar, eða svartar syndir,
sem galdra, okur, illmensku, þú ert
ólííismaður, þín mun híða bálið,
guðslagabrot þín hrópa upp til himna
á liflát þitt.
G o 11 s k á I k.
Jeg leystur er frá syndum
og kirkjudómum. Jeg hef keypt þá jörð
af eigandanum, gat hann gefið mitt
til Skálholts síðar, magnlaust, mállaust skar,
og enginn heyrði orð hans nema prestur,
sem laug þvi ellaust.
B i s k u p.
Eru vitnin til
að kaupi þínu?
G o 11 s k á 1 k.
l’lágan feldi jirestinn
og vitnin öll.
B i s k u p.
Jeg vænti þin til Skálholts,
þú lilýðir þar á stefnu og heyrir dóm.
G o 11 s k á 1 k.
Nei, jeq er leysliir!
B i s k u p.
Farðu heim að Ilruna. —
Og sira Þorgeir, þú skalt annast manninn
og skapa honum skriftir, sem jeg hýð.
Síra Þorgeir.
Maðuritin sá er letjstur.