Óðinn - 01.01.1921, Síða 27

ÓÐINN
27
í gyðjutölu guðum vorum hjá,
þið haflð hrallað líkt með Maríu mey,
Síra Porgeir.
Jeg trúi þessu trautt um gömlu Skuld,
Ó g a u t a n.
Þú hefur ekki þekt og kynst við Skuld
í ríki dauðans, þó þú þekkir vel
Maríu mey á himnurn.
Sira Porgcir.
Helst finsl mjer
við þekkjum báðar þcssar konur jafnl.
Gottskálk.
Við siðar eigum við það. Aldrei fyr
mjer ljek það svo í lyndi að gera seið.
Nú get jeg alt, en áður var það smátt,
sem vanst. Ef gera skyldi galdrahrið
kom hláka. Ef jeg vildi villa’ uin sjón,
menn sáu betur, eða sögðu svo.
Alt þetta snertir hvorki mig nje mitt.
Nú vil jeg gera seyrið galdrabragð,
og seiða biskup sjállan hingað inn,
og neyða hann að segja huga sinn,
— hið sanna og rjetta hjartans hugarfar —
i návist okkar. Ógaulan, þú veitst,
hvort þetta er unt.
Ó g a u l a n.
Hans innri veru má
með töfrum sækja hingað slutta stund.
Hafðu til reiðu reykelsi í eldinn,
það hreinsar loft og laðar hvítar verur
að okkur hjer.
Síra Porgeir.
Þið viljið leiða í Ijós
lifandi mann?
Ó g a u t a n.
Já, kyngi vor er römm.
(Við Goliskálk, sem liefur látið rcykelsi i skálina).
Andrjesar kross þú marka mátt i loftið
mót sólu dreginn. Serapiel mun
þá ná til biskups, ef þú óskar þess.
Gottskálk
. (gerir merkið).
Pú Serapie), drottinn þess fjórða dags!
Pú sækir hingað biskup íljótt á íund
vor allra, og láttu liann segja okkur satl.
(Svipur bisliups birtist i livitum örþunnum biskups-
skrúða, með róðukross hangandi um hálsinn og bagal
í liendi).
G 0 11 S k á 1 k.
Hvers er von?
Pjer viljið, herra! Gottskálk gamla ilt,
sem býr i Berghyl. Hver er dómur þinn
i málum hans.
Svipur biskups.
Jeg læt hann brenna á báli,
Ó g a u t a n.
En sira Porgeir verður úti vel
og alveg sýkn?
Svipur biskups.
Fær afsetning og bann.
Ó g a u t a n.
En fyrir hvað?
Svipur biskups.
Mjer fjötrar svíða á sál,
hver hlekkjar andann? Lát mig lausan slras!
(Svipur biskups hverfur)
Gottskálk.
Sá verður þarfur, þegar færið býðst
að vinna mein. Hann verður bani minn,
og síra Þorgeir, þú færð afsetning
og kirkjubann, sem kastar þjer i aurinn.
Til helvítis með biskup! — Uppreisn, ógn
með þúsund hnefum honum reiddum mót!
Við vekjum blóð og berjumst eins og ljón,
sem ver sinn hvolp, með voðalegri grimd.
Pú, síra Þorgeir, forustuna færð,
við kusum þig i gær.
Sira Þorgeir.
Jeg kynni mjer,
hvort biskup hugsar sama og svipur hans.
Ó g a u t a n.
Á því er enginn efi.
S i r a Porgeir.
Trúið mjer:
Pá hamast jeg með oddi og egg á mót,
þótt vilja hafi er verk hans ekki gjört.
Gottskálk.
Hjer var mjer sagt, að biskup vildi brenna
mig upp við staurinn, ei var meira sagl.
Jeg hef ekki ennþá hlotið neina spá
um afdrif min og örlög. Hvernig skal
jeg forvitnast um það?
Ó g a u t a n.
Svipur biskups. Pú særir sárt
Hjer andar á mig hatur! fram sjálfs þín fylgju, og stráir svo á eldinn