Ársskýrsla Ræktunarfjelags Norðurlands - 01.01.1904, Síða 2

4
Nú byrjar önnur ársskýrsla fjelagsins með mynd af
honum — látnum. Fæstum fjelagsmönnum, líklega engum,
hefur dottið þetta í hug í fyrra, þegar hann kvaddi þá
á aðalfundinum og lagði niður formannsstörfin. Þá fundu
allir sárt til þess, hve fjelagið missti mikið við brottför
hans hjeðan, en hugguð,u sig við þá von, að hann ætti
enn mikið óunnið „til efhngar íslenzkum landbúnaði. Allir
vissu að Ræktunarfjéfágið gæti jafnan vænst trausts og
fulltingis þar, sem hann var. Nú harma allir hið svip-
lega fráfall hans og mörgurh hættir við að örvænta um
framtíð þessa lands, þegar þeir sjá svo mikla vitsmuni,
þekkingu, áhuga og starfsþrek iað engu orðið í einu vet-
fangi og spyrja með s^áldinu:1
»Hver verður til aðitaka við af'hoaura,
hver treystir sjer af landsins vösku vSormm?*
Hjer er hvorki rúm ?:nje staður til þess að rita æfisögu
Páls Briems — það,værður líka sjálfsagt gjört ahnarsstaðar.
Einungis skal hjer lauslega drepið á störf hans, að því
leyti, sem þau lutu> að landbúnaði.
Áhugi Páls Briems á landbúnaði kom snemma í ljós.
Á skólaárum hans hafði Gunnlögur bróðir hans búsfor-
ráð hjá foreldrum þeirra á Reynistað. Var hann búsýslu-
tnaður mikill og framfaramaður í hvívetna. Var það brátt
auðsætt, að Páll var honuin í mörgu líkur, áhugasamur,
framgjarn og ötull til allra verklegra frantkvæmda. Hann
hafði snemma glöggt auga fyrir verklegum umbótuin og
ljet sjer annt um að benda á það, sem betur mætti fara. —
í skóla hneigðist hugur hans mjög að náttúruvísindum
einkum grasafræði, þrátt fyrir mjög ljelega kennslu í þeirri
grein og unni hann þeirri vísindagrein jafnan síðan .Mun
þá þegar hafa vakað fyrir honum að nákværn þekking
á náttúru landsins var eitt af aðalskilyrðunum fyrir búnaðar-
framförum þess.
Á Hafnarárum sínum skipaði Páll sjer í flokk þeirra
landa, sem áhugamestir voru um það skeið í landsmálum
og var jafnan framarla í þeim hóp, — þótt hann stundaði