Ársskýrsla Ræktunarfjelags Norðurlands - 01.01.1904, Blaðsíða 59

63
Þessi ár var opt vorhart og sumrin köld og votviðrasöm,
þó sjerstaklega sumarið 1882; varð uppskeran minni en
menn höfðu gjört sjer vonir um, og dró það talsvert úr
áhuga garðeigenda við starfið. Frá tveimur heimílum var
jafnvel alveg hætt að nota nýlega garða, sökum þess það
þótti ei borga tilkostnaðinn.
A þessu tímabili ætla jeg að jarðepla ræktin hafi verið á
nálægt 1/2 dagsláttu og árleg uppskera 16—24 tunnur.
Frá 1886 til 1896 fór aptur að rætast betur úr vonum
manna. Aðal-ástæðan til þess var sú, að þá var tekið fyrir
að gjöra opin ræsi fyrir heitt vatn í gegnum garðana, þar
sem því varð við komið, án mikillar fyrirhafnar. Þetta hafði
næstum ótrúlega góð áhrif á sprettuna; það varð bæði til
að auka jarðylinn, og vatnsgufan hlífði grasinu mjög við
næturfrostum.
Við það fór uppskeran árlega að aukast, og jafnframt því,
að glæðast áhugi fyrir starfinu. Fjölgaði þá mönnum er tóku
þátt í því og var stöðugt aukið við sáðlandið, brotnar nýjar
spildur til viðbótar.
Menn voru farnir að venjast störfum þessum og þau því
farin að verða auðunnari og ódýrari en áður, t. d. var mest
unnið að görðunum þá tíma er ei varð annarstaðar unnið
fyrir frosti. Utsæðið sett niður í jarðylinn óspírað, opt strax
um miðjan maímánuð. Auk þess voru nú fengin hentugri
verkfæri, svo sem stunguspaðar, toríkvíslar og taðkvarnir.
A þessu tfmabili munu hafa verið í rækt um 700 Q fin.
Eptir því sem mjer er kunnugt, hafa það að eins verið
undantekningar, ef mest uppskera hefur verið meiri en 25
föld, við útsæðið, en það vissi jeg að hún var í góðum og
vel hirtum görðum. En einnig það að þar sem þau skilyrði
voru lakari, þá var hún opt þriðjungi minni að minnsta kosti,
í hlutfalli við útsæði. Það mun, sfst oftalið að árleg uppskera
hafi verið 30—50 tunnur.
Næstliðin 8 ár eða frá 1896 tii haustsins 1904, var enn
nokkru aukið við sáðlandið. Var stærð þess þá orðin nálægt
túndagslátta.