Ársskýrsla Ræktunarfjelags Norðurlands - 01.01.1904, Side 10

12
„Hans víðtæka manngildi vaxandi fór,
hans vorhugur færðist í auka,"
eins og Guðm. Friðjónsson að orði kemst, og nú fyrst
var liann kominn í þá stöðu, þar sem hann gat notið sín
til fulls. Hann var með öllu óháður og gat helgað krapta
sína hverju því starfi, sem hann vildi, og hann vildi margt,
en allt hnje það að hinu sama, framför og hagsæld lands
og þjóðar. Það var rjett að því komið að Páll Briem
tæki við aðalstjórn landbúnaðarmála vorra, og hefði saga
hans eptirleiðis eflaust orðið saga landbúnaðarins utn
næstkomandi ár. Og þótt allir góðir íslendingar hljóti að
harma hið sviplega og óvænta fráfall hans, þá verður það
þó einna tilfinnanlegast bændum og búalýð þessa lands.
»En harminum fróar, þó hnigirðu í val
frá hálfnuðum störfunum öllum,
að merki þitt stendur og mænir hátt
á menningar blómsturvöllum . . ."
Stefán Stefánsson.