Ársskýrsla Ræktunarfjelags Norðurlands - 01.01.1904, Side 98

102
Mörg er landsins matarhola.
Morgundögg og sól og gola
ærna verða önn að þola
og að vaka dægur löng.
»Heyri eg fagran fuglasöng.«
Þeir sem alltaf víla og vola
verða að tómu galli
sjer og öðrum loks að flótta og falli.
Sundrung mörg og svefn til baga,
sína rófu á langinn draga.
Heimska og leti vappa og vaga,
varpann slá og bæinn sinn;
hrópa svo í himininn.
Kunna fátt til lífsins laga
liggja af sjer færið
hvert sinn, þegar hlaupið gæti á snærið.
Okkar fjelag einsog stjarna
augum Norðurlandsins barna
á að lýsa, — ætti að varna
ýmsu myrkri heim við bæ
inn’ í dölum, út við sæ.
Björg úr vegi kljúfa og kvarna
kepni, von og hugur
verði samrýnd viska manns og dugur.
Saman taki hundrað hendur:
herji á vorar grýttu lendur,
afdal hvern og ystu strendur,
yfirvinni stórt og smátt.
Horft sje bæði hátt og látt.
Sjá, hve málar rósarendur
roði í morgunskýjum —
fararbroddur fyrir tíma nýjum.