Eimreiðin - 01.01.1898, Síða 11

II
laust orðið banamaður annars þeirra, ef hann hefði ekki getað
forðað sjer.
Einn dag ásetti Árni sjer að fara og tala við Onnu, hvað sem
það kostaði. Svo fór hann heim að Dal. Bjarni gamli tók hon-
um dauflega en vísaði honum þó ekki burt. Hann átti langt tal
við Önnu, og þegar hann kvaddi hana, var trúlofún þeirra rofin.
»Jeg get ekki átt þig,« hafði hún sagt. »Það segja allir, að
þú sjert orðinn sá óttalegur óreglumaður og svo geðvondur, að
ómögulegt sje að lynda við þig. Svo er föður mínum gipting
okkar á móti skapi og jeg vil ekki óhlýðnast honum. Það er
bezt við skiljum fyrir fullt og allt.«
»Ætli þú rjúfir heit þitt aðeins af hlýðni við föður þinn?
Ætli það sje ekki heldur, að Einar sje búinn að töfra þig með
flærð sinni og« — — —
»Hann hefir aldrei töfrað mig,« sagði hún með ákafa. »Og það
er rjett eptir þjer að lasta hann og níða niður. Hann er þó langt-
um »penari« maður en þú, og drekkur ekki út hverja krónu, sem
hann eignast.«
»Jeg sje hvernig komið er,« sagði Arni og fór.
»Hún hefði getað gert mig að nýtum manni,« sagði hann
við sjálfan sig. »Þó jeg vilji stilla mig, þá níðir fólkið mig samt
niður, þangað til jeg er ekki orðinn að manni. Fjandinn hafi það
nú allt.«
»Og eptir þann bita fór Satan í Júdas.« Það tók nú útyfir
með óreglu hans. Hann var stöðugt fullur og svo illur við öl,
að engu hófi gegndi. Allir sneiddu hjá honum og fyrirlitu hann.
María gamla var sú eina, er tók málstað hans. »Hann er ekki
eins vondur og hann er sagður,« sagði hún opt; »en heimurinn
hefir farið illa með hann.«
Svo kom haustið. Skipunum fækkaði; og þau lögðu af stað
til útlanda hvert á fætur öðru. Hið siðasta átti að fara fyrstu
dagana í október, og með þvi ætlaði kaupmaðurinn sjálfur. Var
honum haldið skilnaðarsamsæti síðasta september, og um kvöldið
var haldinn dansleikur í pakkhúsinu. Þangað voru allir velkomnir.
Arni fór og þangað, því hann bjóst við að sjá Önnu þar. Hún
kom lika þangað, og var ekki ein, því Einar kom með henni.
Árni var hreyfur af víni, en þó ekki mjög. Hann langaði
til að dansa við hana rjett einn dans. Reyndar var hann ekki vel
fær í þeirri list, en hjelt þó, að hann gæti slarkað í gegnum polka.