Eimreiðin - 01.01.1903, Blaðsíða 8

8
verða sem mestur, aðhlynning að þurrabúðarmönnum í kaupstöðum
eigi síður en í sveitum.
3. Efling hvers konar iðnaðar; sem gagnlegur má verða landinu.
4. Breyting á verzluninni, að hún verði innlend, færandi, og að
vöruskiftaverzlun leggist niður, eu peningaverzlun komi i hennar
stað.
5. Að peningamagn í landinu verði nægilegt eftir þörfum landsbúa.
6. Að firðritunarsamband komist sem allra fyrst á við útlönd og
innanlands.
7. Breyting á mentamálum landsins, sumpart til þess, að koma al-
þýðumentuninni í betra og affarasœlla horf en áður, er samsvari
högum, þjóðarinnar, og sumpart til þess, að koma heppilegri skip-
un á hina œðri skólamentun (minkun forntungnanáms o. fl.).
8. Breyting á embcettaskipuninni, er fari í þá átt, að gera hana hag-
feldari og spara landinu kostnað.
9. Breyting á skatta- og toll-löggjöf landsins, er fari í þá stefnu, að
minka beina skatta, einkum þá, er hvíla þungt á landbúnað-
inum, en auka i þess stað óbeina skatta, bœði sem uppbót fyrir
hina , og til þess at geta staðist þann aukna kostnað, sem vax-
andi framkvœmdir i landinu heimta.
10. Breyting á fátækralöggjöfinni, einkum í þá átt, að koma á fót
vinnu-, framfœrslu- og uppeldisstofnunum fyrir þurfalinga og sveit-
arómaga, og að gamalmennum og örvasa fólki sé trygður ellistyrkur,
er eigi svifti það borgaralegum réttindum.
11. Breyting á dómaskipun og réttarfari, er fari % þá átt, að tryggja
betur rétt og frelsi einstaklingsins.
12. Ilagkvæmari skipun kirkjumála.
13. Rýmkun og aukningu á valdi bæja-, sveita- og héraðastjórna,
14. Aukið kvenfrelsi.
15. Samgöngur bæði innanlands og við útlönd séu auknar og bœttar,
eftir því sem þjóðfélagið hefir kraft iil.
16. Efling bindindishreyfingarinnar.
17. Að koma á fót líknar- og heilbrigðisstofnunum fyrir vitfirta menn,
berklaveika, blinda o. s. ýrv.
18. Að koma á fót innlendum vátryggingarfélögum (sérstaklega bruna-
bóta- og lífsábyrgðarfélögum).
19. Eins og vér höfum veriðþví fylgjandi, að koma áleynilegum kosn-
ingum iil alþingis, þá álítum vér sömuleiðis, að stefna œtti að
því, að sams konar kosningaraðferð verði lögleidd að því er bæja-
og héraðastjórnir snertir.
Vér leyfum oss hérmeð að skora á alla íslenzka kjósendur, að
kjósa þá eina á þing, sem fallist geta í öllum aðal-atriðum á framan-
greinda stefnuskrá, og mynda öflugan framfaraflokk í landinu, til þess
að koma henni % verklega framkvœmd, og munum vér skoða hvern
þann mann, sem að henni getur liallast, sem flokksbróður vorn, án alls
tillits til þess, hvar hann kann að hafa staðið i fylkingu í þeirri stór-
pólitisku baráttu, sem áður hefir skift mönnum í flokka, en nú er
undir lok liðin og á því aðeins að heyra til sögu fortíðarinnar,
en vera framtið vorri og framtíðarpólitík óviðkomandi.