Eimreiðin - 01.01.1903, Blaðsíða 21

21
ílokksins um bankamálið. Hann segist »muni láta sér ant um
vöxt og viðhald Landsbankans, án þess hann þó vilji amast við
löglegum keppinaut hans, Hlutabankanum fyrirhugaða«. Það má
mikið vera, ef margir hafa ekki rekið upp stór augu, er þeir lásu
þetta. Pví hér er sannarlega eins og verið sé að leika »kómedíu«.
Á þinginu 1902 tekur Heimastjórnarflokkurinn að sér aðalstjórn
Hlutabankans, með því að skipa sínum mönnum einum (og þar
á meðal aðalforingja sínum) í yfirstjórn hans, bankaráðið. Og
svo lýsir flokkurinn því yfir, að hann ætli sér að rækja þessa
ráðsmensku sína með svo mikilli trúmensku, að hann ætli sér
einkum að láta sér ant um vöxt og viðhald — ekki hans sjálfs —
heldur keppinauts hans. En um bankann, sem hann hefir tekið
að sér að stjórna, ætlar hann ekkert að hirða, að eins að vera
svo náðugur, að »amast« ekki við honum. t’að væri sannarlega
tilhlökkunarefni, að fá slíka ráðsmenn fyrir mörgum opinberum
stofnunum.
IV.
SAMANBURÐUR. NIÐURLAG.
Beri maður nú saman þessi tvö ávörp þingflokkanna, verða
einkenni þeirra harla ólík.
Framsóknarflokkur’inn lýsir því yfir, að hann álíti hinum
stórpólitiska ófriði lokið og að framtíðarpólitíkin eigi að stefna að
því, »að vinna saman að verklegum framförum til sameiginlegrar
farsældar fyrir land og lýð«. Og jafnframt setur hann fram skýra
stefnuskrá, sem í öllum greinum afdráttarlaust gengur í framsóknar-
áttina. Og i þeim málum, er hann telur vera aðalmálin, er sitja
eigi í fyrirrúmi fyrir öðrum, án þess að hin séu þó með öllu van-
rækt, gerir hann svo ljósa grein fyrir skoðun sinni, að enginn
getur verið í minsta vafa um, á hvern hátt hann vill ráða málun-
um til lykta. Og svo klykkir hann út með því, að heita »hverri
þeirri landsstjórn fylgi sínu, sem réttlát sé og heiðarleg og vinna
vilji landinu gagn á þeinýgrundvelli, sem markaður sé með stefnu-
skránni«. Hann virðir það þannig að vettugi, hvort völdin lendi
í höndum þess eða þess manns, ef hann að eins sé heiðarlegur
og stefni í framsóknaráttina. Málin og meðferð þeirra er hon-
um fyrir öllu.
Heimastjórnarflokkurinn aftur á móti lýsir því yfir, að