Eimreiðin - 01.01.1903, Blaðsíða 33

33
mál allra, sem kirkjulífi unna. Pess væri aö vænta, aö þeir geröu
sitt til aö koma á almennri og almennilegri söngkenslu í skólum
— safnaðarsöngsins vegna, þó ekki væri af öðrum ástæðum.
IJað er varla við því að búast, aö ávextirnir af söngkenslunni
á íslandi séu sýnilegir; það hefir ekki verið lögð svo mildl alúð
við hana þar. En spyrji einhver að þeim, sem þykist enga finna,
þá vil ég svara honum með þessum orðum prófessors Heegaardsx:
sþar, sem kennarinn bætir úr striti og stríði hins daglega lífs,
með þvi að nota hvert tækifæri til að vekja fegurðarsmekk nem-
endanna með auga og eyra, ímyndunarafli og skynsemi, sáir hann
því sæði, sem á óteljandi vegu leggur grundvöllinn til vaxtar og
viðgangs hins sanna og góða í þjóðfélaginu, jafnvel þó að ekki
sé beinlínis hægt að benda á ávextina«.
(Niðurlag í næsta hefti).
Hestaþing fornmanna.
Ein hin helzta skemtun fornþjóðanna var alls konar dýraat
eða dýravíg. En hjá nútíðarþjóðunum hafa dýravígin fyrir löngu
verið lögð niður og má svo að orði kveða, að einu leifarnar,
sem nú eru eftir af þeim. sé nautaatið á Spáni, sem enn þykir
hin tilkomumesta skemtun þar í landi, Á íslandi er einkum talað
um tvenns konar dýravíg í fornöld: hestavíg og rakkavíg, og
skal hér farið nokkrum orðum um hið fyrtalda.
Sjálfur bardaginn milli hestanna var kallaður hestavíg eða
hestaat, en leikmót þau, þar sem þessi víg fóru fram, vóru kölluð
hestaþing. Með því að það var hin mesta unun fornmanna að
horfa á hestavíg, vóru hestaþingin jafnan mjög fjölsótt. Par komu
ekki einungis |)eir, sem hestana áttu, heldur og fjöldi áhorfenda,
bæði karla og kvenna, enda eru hestaþingin stundum í sögunum
kölluð blátt áfram mannamót eða fundir. Til þess að gera mönn-
um sem hægast fyrir að sækja hestaþingin, vóru þau oftast haldin
nær miðju sumri, einkum viku eða hálfum mánuði eftir miðsumar og
þá annaðhvort í sambandi við leiðarþing eða á helgum degi (t. d.
sunnudegi). Á hestaþingin komu þeir, sem áttu góða víghesta
1 Opdragelseslære, bls. 298.
3