Eimreiðin - 01.05.1905, Síða 1

8i
Keisarinn.
Pú göfugi vinur í valdanna hæðum
ég veit að þú baðar í hirðlífsins gæðum
og vona’ að þú unir nú auðnunnar skini,
með eintóma höfðingja fyrir vini.
Peir ei verða taldir, sem alla tíð þrá það,
en altaf teljandi þeir sem fá það.
Nú siturðu’ í tigninni öllum ofar
hver einasti maður þig hástöfum lofar.
Svo býzt ég við árangri bráðum og vænum
af biskupa signing og prestanna bænum,
og að herinn til fylgis þér himninum bifi
með hrópinu máttuga: keisarinn lifi!
Og þrátt fyrir vinnuna vona’ eg þú lifir,
þótt vilja’ hinna trúu’ þú undirskrifir,
og ekki það kröftunum of mikið slíti
þótt einstaka sinnum menn dýrð þína' líti.
Eins vona eg að hástóllinn valtur ei reynist
og veröldin aldrei á móti þér beinist,
og seint í landinu lærist sá siður
að leggja þitt vald eins og hégóma niður.
En gaktu samt hljótt um þinn hallarsal. —
IJar hangir á veggjunum myndaval
af feðrum, sem samtíð og fortíð lofa.
l’eir frægustu’ í marmara, fullri stærð. —
En forðastu að trufla þeirra værð.
þér væri það bezt, ef þeir vildu sofa.
l'eir standa þar klæddir í stál — ekki gull.
Hve stór er ei bringan og hugrekkisfull
sem mynduð af tveimur miklum skjöldum.
Peir brutust til valda. — I’eir biðu’ ekki þess,
6