Eimreiðin - 01.05.1905, Qupperneq 20

IOO
»Die Kaiserglocke heiss’ ich,
Des Kaisers Ehre preis’ ich«, o. s. frv.
(Ég heiti Keisara-klukka og lofa og prísa keisarann!). Hún er ekki
guði til dýrðar, heldur keisaranum!
Dómkirkjan er opin rétt að kalla allan sólarhringinn og hverjum
manni heimilt að ganga þar inn á hvaða tíma sem er, eins og venja er
til um allar kaþólskar kirkjur. Allar guðsþjónustur, sem fara þar fram,
eru kaþólskar, enda eru 8o°/o af bæjarmönnum — sem eru um
400,000 — kaþólskir. Á öllum tímum dags gengur fólk þangað inn
til að gera bæn sína frammi fyrir dýrðlingamyndunum, og á öllum
tímum dags er þar slæðingur af forvitnum ferðamönnum, sem eru að
litast um í þessari miklu byggingu. Hátíðleg þögn og ró ríkir í kirkj-
unni. Án þess það sé boðið, finna flestir hvöt hjá sér til að reyna
að svífa sem hægast og hávaðaminst um gólfið, milli súlnaraðanna og
undir krosshvelfingunum, þar sem hvert hljóð vekur hundraðfalt berg-
mál. Menn tala í hljóði, til þess að glepja ekki andakt þeirra, sem
eru að biðjast fyrir. Hingað og þangað um kirkjuna krýpur fólk á
kné, horfir í auðmýkt á helgimyndina og þylur bænir sínar. Er nú
þetta alvara? Líklega er það svo fyrir flestum. En ef svo er ekki,
þá er hlutverkið sannarlega vel leikið. — —
Ég hefi verið svona fjölorður um dómkirkjuna í Köln, af því hún
er eitthvert stærsta og tilkomumesta sýnishomið af því, hvemig kirkjur
em alment í stórborgum erlendis. Alstaðar, hvar sem maður gengur
inn í stórar og vandaðar kirkjur, ber eitthvað þessu líkt fyrir mann.
En byggingar, eins og dómkirkjan í Köln, em ekki einungis vott-
ur um trúarlíf og trúaráhuga, sem aldrei eldist, heldur líka um sívak-
andi þjóðarsómatilfinningu og metnað. Sú þjóð eða sú kynslóð, sem
hefur yndi af að reisa sér slíkan minnisvarða, hún finnur sannarlega
ekki til elli eða vonleysis. I’að er æskufjör og þróttmiklar þjóðarhug-
sjónir sem speglast í slíku verki.
Hvenær skyldu íslendingar byggja sér myndarlega dómkirkju?
Ritað á Englandi í júní 1904.
G. M.
Ættjarðarást í barnssál.
Einn af þingmönnum Englendinga, er Seely (frbr. Sílí) heit-
ir, og tekið hafði þátt í Búastríðinu sem riddarahersir, hélt í fyrra
ræðu í kjördæmi sínu um ættjarðarást. í þeirri ræðu sagði
hann meðal annars frá atburði einum, er fyrir hann hafði komið
í stríðinu, og er sagt að allir áheyrendur hans hafi viknað, er þeir
heyrðu þá frásögu.
Seely hafði verið skipað að fara með fáeinum mönnum og
taka einn.af foringjum Búa höndum, er menn vissu að koma