Eimreiðin


Eimreiðin - 01.05.1905, Qupperneq 53

Eimreiðin - 01.05.1905, Qupperneq 53
133 sögur voru þegar farnar að ganga um hana, og hún var á sífeldu flakki um allan bæinn í mjög mismunandi erindum. Maddama Hansen vildi aldrei hlusta á þessar sögur; hún lét þær eins og vind um eyrun þjóta og gerði ekkert úr þeim. Og hún tók heldur ekkert tillit til ráðlegginga nágranna sinna og vin- kvenna um að láta krakkana eiga sig — þau væru sveimér orðin nógu spilt til þess — og taka heldur einn eða tvo leigjendur, sem borguðu fyrir sig. »Nei — nei!« svaraði maddama Hansen, »með- an þau eiga eins konar heimilisnefnu hjá mér, getur lögreglan þó ekki slegið hrammi sínum á þau, og þá fara þau heldur ekki al- veg að forgörðum«. Petta: að krakkarnir hennar færu ekki alveg að forgörðum — það var í heila hennar orðinn síðasti depilinn, sem alt það safnað- ist um, sem eftir annað eins líf og hennar gat verið eftir af því, sem menn kalla móðurtilfinning. Og þess vegna barðist hún áfram, skammaði krakkana og barði, þegar þau komu seint heim, bjó um rúmin þeirra og lét þau fá dálítið að borða, og laðaði þau þannig að sér — eftir því sem nú um var að gera. Margt hafði maddama Hansen reynt urn æfina; og alt hafði það mjakað henni niður á við, stig af stigi, úr vinnukonu í veit- ingastúlku, niður á við fram hjá þvottakonunni og í það sæti, sem hún nú var í. Snemma á morgnana, áður en birta tók, kom hún yfir Knippels- brú inn í bæinn með þunga körfu í hvorri hendi. Upp úr körf- unum sást á kálblöð og gulrótagras, svo að vel mátti ætla, að hún væri að reyna að hafa dálítið upp úr því, að kaupa kálmeti hjá bændunum á Amager og selja það aftur í Opnurá og þar f grendinni. fað var þó ekki kálmetisverzlun, sem tnaddama Hansen rak, heldur dálítil kolaverzlun. Hún rak hana hálfvegis í laumi og seldi kolin í smáskömtum fátæklingum, sem voru hennar líkar. Eftir þessu ósamræmi, er svo gat virzt, tók enginn í Opnurá; ekki einu sinni lögregluþjónninn Fróði Hansen virtist að sjá neitt athugavert við verzlun maddömu Hansens. Þegar hann mætti henni á morgnana, er hún kom rogandi með þungu körfurnar sín- ar, hafði hann til að spyrja mjög vingjarnlega: »Nu, nú — mad- dama góð, voru rófurnar ódýrar í dag?« Og væri kveðja hans miður vingjarnleg, hresti hún hann á
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64
Qupperneq 65
Qupperneq 66
Qupperneq 67
Qupperneq 68
Qupperneq 69
Qupperneq 70
Qupperneq 71
Qupperneq 72
Qupperneq 73
Qupperneq 74
Qupperneq 75
Qupperneq 76
Qupperneq 77
Qupperneq 78
Qupperneq 79
Qupperneq 80

x

Eimreiðin

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.