Eimreiðin - 01.09.1914, Síða 37

193
vínið eitt nægja með mat, fá sjaldnar gigt. fetta virðist benda
á, að vínandi í sjálfu sér hafi engin áhrif á upptök og tíðleik
gigtarinnar.
Margir hyggja einnig, að offita sé fylgifiskur vínnautnarinn-
ar; og því verður ekki neitað, að margir drykkjumenn eru ístru-
belgir miklir, einkum bjórþambararnir. Fyr á tímum álitu menn,
að offita margra drykkjurúta ætti rót sína að rekja til eiturverk-
ana vínsins á eggjahvítuefni líkamans, sem við ofdrykkju ummynd-
uðust í fituefni (Virchow). Nú álíta menn, að höfuðorsökin til
fitusýki drykkjumanna sé að sumu leyti fólgin í hinum fituspar-
andi eiginleikum vínandans, og að sumu leyti orsakist hún af af-
lögum þeim af næringarefnum, er líkaminn fær við mikla áfengis-
nautn, einkum við bjórþambið. Enn eru nokkrir, sem halda því
fram, að aðalorsökin til feitlægni drykkjurúta sé sú, að áfengis-
nautnin geri menn lata og seina í öllum hreyfingum. Drykkfeldni
og starfsemi geti ekki sameinast.
Ýmsir, einkum bindindismenn auðvitað, hafa látið þá skoðun
í ljósi, að sykursýki (Diabetes) í mörgum tilfellum orsakist af
víndrykkju. Hinir mestu sérfræðingar í þessum sjúkdómi, þeir
Mehring og V. Noorden, leyfa þó þeim, sem af þessum sjúk-
dómi þjást, að neyta allmikils áfengis, t. d. —i flösku af rauð-
vini á dag.
Um áhrif áfengra drykkja á meltingarfærin hafa altaf verið
mjög skiftar skoðanir. Hér gildir máske frekar en annarsstaðar, að
langvinn nautn stórra skamta af lítið þyntri vínandablöndun er
skaðleg, einkum fyrir slímhimnu magans. I hinni vanalegu þynn-
ingu, er menn neyta áfengis, eru hinar skaðlegu verkanir þess
aðallega fólgnar í ofmikilli blóðsókn (Hyperœmi) til slímhimnunn-
ar. Við þetta eykst magaslímið, sem aftur á móti hh'fir slím-
himnunni gegn áhrifum stórra skamta af sterkum vínum, t. d.
brennivíni eða konjakki Eftir smáskamta af áfengi aukast einnig
meltingarvökvarnir, en við langvarandi og mikla áfengisnautn
verða þeir oft rýrari, og hafa ekki eins öflugar verkanir. Það má
hiklaust segja, að lítið eitt af víni efli matarlyst flestra manna.
Pawlow, hinn frægi rússneski líffærafræðingur, segir, að vínandi
sá sálarlegt matlystarlyf (psykisk Stomachicum). Hann heldur því
fastlega fram, að meltingin sé að mestu leyti undirorpin yfirráðum
miðtaugakerfisins, og þessvegna auki eitt eða tvö staup af góðu
víni eða einn bjór oft matarlystina; »því vínið eykur vellíðunina