Eimreiðin - 01.01.1917, Blaðsíða 26

26
Hrollur fer um haf og storð,
hötuðskepnur sýta,
þegar dýrast drottins orð
dróttir fyrirlíta.
»Allir tug ar ut við sjó«,
æður, skegla lómur,
flýja sumarfrost og snjó,
að fá sér þýzkan »blómur«.
Pó skal eigi örvílnast:
æðri stjórn oss hirtir;
ofsinn þarf að auðmýkjast
áður en élið birtir.
Vísur þessar eru með »bessaleyfi« teknar úr bréfi frá séra Matt-
híasi, rituðu 3. sunnudag í sumri r 916, og kvaðst hann hafa skrifað
þær síðari í »albúm« drengs á Akureyri. Fyrirsögnunum höfum vér
bætt við, eftir því • sem oss fanst við eiga. Vísan um sjómannaverk-
fallið er auðsjáanlega með vilja stæld eftir hinni alkunnu vísu Jóns
biskups Arasonar:
Sunnan að segja menn
Sundklaustur baldið laust;
þýzkir getðu þar rask
þeygi gott í Viðey.
Öldin hefir ómild
Ála bruggað vont kál.
Undarlegt er ísland,
ef enginn réttir hans stétt.
RITSTJ.
Gazka.
G a z k a! Pað var gælunafnið.
Skírnarnafnið var langt og leiðinlegt: Katharíana. Enginn
nefndi hana því. Allir sögðu Gazka.
Hún var af pólskum ættum og var ung og falleg.
Hugsaðu þér, lesari minn, hóp af ungum, pólskum alþýðu-
stúlkum, með dökkbrún, tindrandi augu, og hrafnsvart hár, þær
eru lágar vexti, en þreknar. Búningurinn er margvíslega litur, oft
og tíðum. Og þegar þær hafa sem mest við, þá skreyta þær sig
með ýmiskonar fánýtu glingri, armböndum og eyrna-hringum.
Á virkum dógum og við alla vinnu ganga þær berfættar, og eru
þá ekki altaf hreinlegar að sjá. Punglyndislegar og fámálugar