Eimreiðin - 01.01.1917, Blaðsíða 25

25
Þorsteinn Erlingsson.
(Ort við andlátsfregn hans).
Sárt er bæði og sorglegt öðru hjá,
sem nú reynir »landið gamla hvíta«.
Stórskáldanna stirndum himni frá
stjörnuhröpin hvert af öðru líta.
Löngum brugðist ljúfust hefir von,
lengi að njóta skáldsins fengi þjóðin.
Þú ert farinn, Porsteinn Erlingsson!
Pökk fyrir öll’þín fögru snildarljóðin.
Sérhver gæddur sönnum listaþrám
sorgarblítt þín minnist Islendingur.
Smáfugl hver í mó og meiði hám
munarklökkur erfiljóð þér syngur.
PORSKABÍTUR.
Tækifærisstökur.
Eftir MATTH. JOCHUMSSON.
I. SJÓMANNAVERKFALLIÐ í RVÍK 1916.
»Sunnan að segja menn«,
sundjóar festi blund
hundruðum hafs við strönd:
hásetar gengnir frá!
Öldin er ómild,
Ali vill ei súrt kál.
Öndu týnir ísland,
ef enginn réttir þann keng.
II. HARÐINDIN Á NORÐURLANDI VORIÐ 1916.
Þessi tíð er meir en myrk,
mundi flestum óa.
Heimta sumars-sveitastyrk
sauðir, hrafn og tóa.
Ei er kyn þótt ótíðin
okkur liggi nærri,
þegar víða veröldin
viti sínu er tjarri.