Eimreiðin - 01.01.1917, Blaðsíða 40

40
inn, sem strauk sporin hennar, færa honum kveðju hennar, kyssir
vanga hans, eins og hann kysti spor hennar.
Penna litla sveig hefi ég knýtt til minningar um Gözku —
og Gunnar, ástvin hennar.
Pau eru nú bæði horfin til »ókunna landsins.* Eg veit eigi,
hvar leiði hans er. En hann hvílir í fjarlægu landi, ásamt fjölda-
mörgum öðrum, sem létu líf sitt á vígvöllunum.
Hann hafði gróðursett hegg á leiði hennar.
Á vorin, þegar alt vaknar á ný, berst angan hans með blæn-
um — langar leiðir.
þann ilm hefi ég fundið, þá er ég stóð við leiði hennar. það
var eins og mér með honum bærust fagnaðarrik hugskeyti úr
öðru lífi.
þessi unaðslegi sæluilmur hefir síðan búið í sál minni.
Og hann vísar mér leiðina heim, heim til »ódauðleikalandsins
mikla.c
Aprll 1916.
AXEI. THORSTEINSON.
I
Gamlar minningar.
II. MINNINGAR UM JÓN SIGURÐSSON.
I.
Ég las í 84. árg. »Skírnis,c að allir þeir, er einhver kynni hefðu haft
af Jóni Sigurðssyni, ættu að skrifa endurminnningar sínar um
hann. Éetta líkar mér vel, og vil því ekki láta á mér standa, að
segja frá því, er ég man um hann, og hvað okkur fór á milli þá tvo
vetur, er ég dvaldi í Khöfn, 1858—59 og 1859—•60.
Ég kom til Khafnar f september 1858. Og um sama leyti kom
frændi konu Jóns, Þorlákur Ó. Jóhnson, einnig til Hafnar, og bjugg-
um við í sama húsi um veturinn. Þá var það einhverju sinni, að
Þorlákur kemur til mín og segir: »Þú mátt til að heimsækja Jón
Sigurðsson, eins og flestir íslendingar gera; ég skal koma með þér.c