Eimreiðin


Eimreiðin - 01.01.1917, Blaðsíða 29

Eimreiðin - 01.01.1917, Blaðsíða 29
29 heima og geima og reykt sig syfjaöa. Peir töluöu um styrjöldina fram og aftur og um blóðblöndun Dana og íslendinga. Þeir töluöu um Albert Thorvaldsen og list hans, og Niels Finsen og ljóslækningar hans, þessi íslenzk-dönsku mikilmenni og störf þeirra í þarfir mannkynsins. En þegar Gunnar háttaði um kvöldið, þá var hann ekki að hugsa um ljóslækninn mikla, sem hafði tendrað ljós lífsgleðinnar í sálum fjölda manna. Og ekki hugsaði hann um listamanninn, sem með ódauðlegum listaverkum sínum glæddi ást þjóðanna á hinu fagra og guðdómlega. Hann hugsaði án afláts um Gözku, pólsku stúlkuna, útskúfaða, föðurlausa, — með dökku.’dreymandi augun, sem sendu geisla inn í hugskot hans, frá göfugri, líðandi sál. Haustið var komið. Skógurinn var farinn að fella laufið. Og þegar geislar kvöldsólarinnar leiftruðu í hálffölnuðu skógar- liminu, þúsundlita, glömpuðu á rúðunum á vesturhlið hússins — hvítmálaða, með rauða þakinu, — umkringt skógi, þá fyltist hugur- inn kyrð og friði. Og þegar síðustu farfuglarnir sungu kveðju- söngva sína, fyltist hjarta hans söknuði og þrá. Gunnar hafði verið að plægja allan daginn. Og jafnóðum sem plógurinn velti strengnum fæddust nýjar hugsanir og gamlar dóu. Pann dag talaði hann við Gözku í fyrsta sinni. Hestarnir höfðu staðnæmst alt f einu. Hann reiddi svipuna. »Ekki að berja,« var sagt með þýðri rödd. Gazka var komin með miðaftanskaffið handa Gunnari. Hann barði ekki hestana. Tók hafrapokana og lét þá fara að éta. Síðan settist hann á plóginn. Og um leið og hann drakk kaffið, virti hann Gözku fyrir sér og hugsaði um hana. Aldrei höfðu þau talast við, aldrei verið ein saman fyr. Og þó vissu þau, að þau skildu hvort annað og voru vinir, betri vinir en flestir aðrir, sem því nafni nefnast. Og þau þektu hvort annað, eins og hann þekti sjálfan sig — og hún sig. Þau þögðu bæði stundarkorn. Báðum flaug þeim það sama
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.