Eimreiðin - 01.09.1920, Síða 36

292
[EIMREIÐIN
Bifreið nr. 13.
Það var óvenjulega svækjuheitt, á saumastofu Lilju
Villvaz; eða svo fanst Imbu litlu Kristjáns, hún hafði haft
drunga í höfðinu í gær, dunkandi höfuðverk 1 allan dag,
og fann nú til ógleði, þegar heit gufu-gusa kom framan í
hana; Ella Einars, stóð rétt hjá henni, og pressaði í óða-
önn jakka, sem hún hafði verið að lúka við.
En hvað þessi blessaði dagur gat verið lengi að liða,
það var eins og gamla stundaklukkan á veggnum heint á
móti henni, væri að stríða henni á því, að silast sem allra
hægast áfram.
»Hvaða ósköp ertu armæðuleg á svipinn Imbu tetur«,
sagði Ella, um leið og hún hengdi jakkann á herðatré. —.
»Mér finst engin ástæða til að standa i höm, eða vera
með fýlu, þá stundina sem »Vastrið« er ekki að ónáða
okkur«. Sex stúlkur svöruðu með skellihlátri, — »Vastrið«
var frúin sem átti saumastofuna.
Áður hét saumastofan: »Saumastofa Lilju Sveinsdóttur«,
var þar þá eingöngu saumaður kvenfatnaður. En fyrir
rúmu ári síðan, hafði Lilja gengið að eiga Jón Jónsson frá
Villingavatni, klæðskera að nafnbót. Skömmu fyrir brúð-
kaupið, keypti hún þeim ættarnafnið Villvaz; og af því
Jón hafði orðið gjaldþrota, kom hann lítið opinberlega við
sögu saumaslofunnar. En nokkrum dögum eftir brúð-
kaupið, gat að líta skrautmálað spjald á framhlið húss-
ins. Á það var letrað: »Saumastofa Lilju Villvaz«, Saum-
ar dömu og herraföt, öll vinna fljótt og vel af hendi leyst.
»Hafið þið frétt það, stúlkur — sagði Begga Sigtryggs,
— að »Villimaðurinn« var á »blindiríi« í fyrri nótt, þess
vegna kom hann ekki í dag til að sníða. Það verður
sennilega ekki heyglum hent, að þóknast »Vastrinu« í dag
og á morgun«.
»Finst yður ekki ljótt að uppnefna fólk, og hnýta í það,
þegar það heyrir ekki til«, sagði Imba með mestu hægð.
»Eg er glöð í mínu hjarta í dag, þvi eg er frelsuð«,