Eimreiðin - 01.09.1920, Blaðsíða 43

EIMREIÐINl
BIFREIÐ NR. 13
299
Eg get oft ekki sofnað fyrir orginu í krökkunum — og
Gvendur bróðir er iðulega afundinn og snúinn yfir pen-
ingaleysi og borgar hann þó ekki nema það, sem honum
sýnist fyrir fæði og húsnæði, — og það er ekki mikið,
ef svoleiðis liggur á honum. — Ef eg tala um að fara út,
þá heldur Þorgrímur Ianga ræðu um og synd og spillingu,
og Gvendur syngur undir, — mamma þorir ekkert að segja
— auminginn — kaupir frið með þögninni«.
»Ef eg væri sem þér, skyldi eg fara, hvað sem kurraði.
Raunar er það ætíð ábyrgðarhluti, að ráða ráðum fólks.
En eitt gæti eg gert fyrir j'ður: ekið yður í bílnum, við
og við. — Þér megið til með að þyggja það«.
»Þakk’ yður ósköp vel fyrir. En eg veit ekki hvort
það er tilvinnandi, — eg veit ekki hvað verður gert við
mig, ef eg fer út að skemta mér. — Söm er yðar gerð. —-
Nú megum við til að snúa við«.
Þegar þau komu að horninu fyrnefnda, steig hann út
úr vagninum, opnaði hurðina og hjálpaði Imbu út. Hún
var rjóð, með glampandi augu. Pilturinn horfði hugfang-
inn á hana. Einkum varð honum starsýnt á munn hennar,
fríðan og ókystan.
Imba leit upp, henni hálf hnykti við, fanst hann hafa
sama augnaráð og Gvendur, þegar eitthvað gott var á
borðum, sem sjaldan var.
»Heyrið þér! Við megum ómögulega láta þetta verða
endirinn á kunningskapnum. Viljið þér ekki koma út að
aka, seinna í kvöld? Það er hreint og beint »synd og
spilling«, að lyfta sér ekki upp, í svona indælu veðri. —
Við getum ekið eitthvað út úr bænum«.
»Þakk’ yður fyrir«, sagði Imba og tók feimnislega í
hönd hans. »Mér þætti það auðvitað fjarska gaman. En
eg er svo hrædd um að mamma fengi bágt fyrir það, ef
hún skyldi hafa áræði til að leyfa mér að fara út. Þor-
grímur er svo —.
»Blessaðar verið þér! Þér megið ekki láta þennan Jósep
kúska yður svona! í alvöru að tala, þér reynið einhvern
veginn að skjótast í burtu. — Eg bíð yðar á horninu á
Barónsstíg og Hverfisgötu. Bíð að minsta kosti til 10 og