Eimreiðin - 01.09.1920, Side 48

304
BIFREIÐ NR 13
IEIMRGIÐIN
wÞetta líkar mér! Þér eruð almennileg manneskja. Það
væri líka skárra sinnuleysið, að láta íara með sig alveg
eins og sauð, nú á tímum«.
Bifreiðin blés, og beygði fyrir hornið. Þegar inn fyrir
Eskihlíð kom, stöðvaði hann vagninn. — »Viljið þér gera
mér þá ánægju, að sitja hérna í vagnstjórasætinu hjá
mér, svo við eigum hægra með að tala saman«. Hann
opnaði hurðina, án þess að fara úr sætinu. Hún settist
þegjandi hjá honum.
»Er ekki gaman að aka í bifreið? — Meiri ánægja en
vinna og vinna, frá morgni til kvölds«. — Hann herti á
ferðinni.
»Jú, það veit hamingjan«, sagði Imba glaðlega. Hún
gleymdi svækjunni og rykinu á saumastofunni, gleymdi
orginu og hávaðanum í krökkunum, gleymdi nuddinu og
ónotunum úr Gvendi og Porgrími, — gleymdi öllu, nema
bifreiðinni og unga glæsimenninu.
»Þetta er Kópavogur. í*ér munið eftir — hafið lesið um
hinn fræga fund í Kópavogi?«
»Nei«, sagði Imba undrandi. — »Hvenær var hann?
Núna nýverið?«
»Ónei«, sagði pilturinn og kýmdi, »það er tímakorn
siðan.
»Eg get farið harðara en þetta«, sagði hann um leið
og hann fór yfir brúna. — »Eg var á leið suður í Fjörð
í gærkvöldi, með nokkrum kunningjum minum, og ók
svo hart, að hárin risu á höfðinu á þeim. Einhver kjafta-
askurinn í einni bifreiðinni,5 sem við mættum, lapti þvi í
eiganda bílsins, að eg keyrði eins og gapi, svo hann hót-
aði mér i morgun að taka hann af mér, »á meðan eitt-
hvað væri eftir af bílgreyinu«, sagði hann. Ha! ha! Eg á
sem sé ekki þessa bifreið, en eg er búinn að panta eina
af nýjustu gerð, eg vona hún komi með næstu skipum.
Eg vona að yður ói ekki, þó eg »spretti úr spori«, eg vil
heldur vera kallaður gapi, en sauður, eða silakeppur«.
»Eg er ekki hrædd hérna við hliðina á yður«, svaraði
Imba, og traust lýsti úr hverri setningu.
»Eftir á að hyggja! Hvað heitið þér, — með leyfi að