Dagblaðið Vísir - DV - 28.10.1985, Page 18

18
DV. MÁNUDAGUR 28. OKTOBER1985.
Menning
Menning
Menning
Menning
iir
villta
krapinu og lýsir fyrir Angel glæstum
draumum um framtíöina. Hann er
alltaf á leiðinni burt en fer samt
hvergi.
Brátt drífur aö aöra heimamenn
og gesti ber aö garði. Dregur nú til
tíðinda því að ekki fara þar allir meö
friöi.
Leikritiö er á köflum mjög harka-
legt og orðbragðið óheflað og gróft.
Stefán Baldursson hefur þýtt verkið
og nær aö mínu mati alveg réttum
Saga
Nemendaloikhúsið: Hvenœr kemurðu aftur,
rauðhœrði riddari?
Höfundur: Mark Madoff.
Leikstjóri og þýðandi: Stefán Baldursson.
Leikmynd: Guðný B. Richards.
Búningar: Guðný B. Richards og Halla Helga-
dóttir.
Lýsing: David Walters.
Leikendur: Skúli Gautason, Inga Hildur
Haraldsdóttir, Valdimar öm Flygenring, Eiríkur
Guðmundsson, Bryndís Petra Bragadóttir,
Guöbjörg Þórisdóttir, Gunnar Eyjólfsson og
Sigmundur örn Arngrímsson.
I gærkvöldi frumsýndi Nemenda-
leikhúsið fyrsta verkefnið á þessu
starfsári, bandaríska leikritiö „Hve-
nær kemurðu aftur, rauðhærði
riddari?” eftir Mark Medoff.
Það sem fyrst vekur athygli, þegar
gengið er í sal Lindarbæjar, er frá-
bærlega vel gerð sviðsmynd
Guðnýjar B. Richards sem blasir viö
augum. Hér hefur verið endurgerður
heill veitingavagn „diner”, eöa eins
konar „Litla kaffistofa” þeirra þar
vestur í Nýju Mexíkó, en þar gerist
leikurinn um rauðhærða riddarann.
Svið Lindarbæjar hefur verið
stækkað og ekki veitir af góðu rými
því að sviptingar verða alinokkrar,
áður en yfir lýkur.
Að öllu hefur verið vel hugað, allt
til hinna smæstu leikmuna. Búningar
leikenda eru líka einstaklega vel
valdir og undirstrika bakgrunn og
mismunandi lifsviðhorf persón-
anna.
Leikritið „Hvenær kemurðu. . . ”
var frumsýnt í Bandaríkjunum 1973.
Það er að mínu mati mjög faglega
skrifað. I leiknum fléttast saman
svipmynd af tilbreytingasnauðu lifi
friðsams fólks, og stormsveipur yfir-
gangs og ofbeldis, sem skellur yfir
eina morgunstund. Leikritið er samt
engan veginn laust við kímni og létt-
leika.
Verkið hefur verið verðlaunað og
sýnt við góðar undirtektir víða um
lönd. Einnig hefur verið gerð kvik-
mynd eftir því.
vestrínu
DV-mynd KAE.
tóni en varla hefur það verið
vandalaust.
Leikstjórn er einnig í höndum
Stefáns og ferst honum mjög vel. Á
sýningunni er vandaöur og fag-
mannlegur blær og hvergi slakaö á
kröfum.
Fjórða árs nemendur Leiklistar-
skóla Islands leika í þessari sýningu,
ásamt tveimur gestum, þeim
Gunnari Eyjólfssyni og Sigmundi
Erni Arngrímssyni.
Hlutverk Stephens eöa Rauöhúss
er í höndum Skúla Gautasonar sem
nær góðum tökum á sýndarmennsku
og stælum stráksa.
Angel er leikin af Ingu Hildi
Haraldsdóttur. Henni fatast hvergi
og nær hún að skapa heilsteypta
mynd af þessari ágætu gengilbeinu.
Teddy er persóna sem viö þekkjum
úr ótal bandarískum kvikmyndum. I
skjóli ofbeldis kúgar hann og niður-
lægir þá sem í kringum hann eru.
Hér lætur höfundur ýmsar persón-
anna vakna til nýrrar vitundar um
sjálfar sig og kasta sjálfs-
blekkingum eftir hraklega meðferð
Teddys. Hann brýtur þær niður og er
hann hverfur á brott rísa upp
einstaklingar með breytt viðhorf til
sjálfra sín og annarra. Til bóta? Um
það lætur höfundur okkur áhorf-
endum eftir að dæma, hverjum fyrir
sig.
Valdimar örn Flygenring leikur
erfitt hlutverk Teddys af öryggi.
Eiríkur Guðmundsson og Bryndís
Petra Bragadóttir leika hjónin
Richard og Clarissu. Cheryl vinkona
Teddys er leikin af Guðbjörgu Þóris-
dóttur. öll leika þau hlutverk sín vel
sem og gestirnir Gunnar Eyjólfsson
og Sigmundur Arngrímsson.
Þetta starfsár Nemendaleik-
hússins fer þannig ágætlega af stað.
Það er ljóst að vel hefur verið aö
þessari sýningu unniö og árangurinn
er líka eftir því. ae
Svipmynd úr sýningu Nemendaleikhússins.
Höfundurinn Mark Medoff samdi
einnig leikritið „Guð gaf mér eyra”
sem LR sýndi fyrir u.þ.b. tveimur
árum.
I þessu verki er oft vitnað til
rauðhærða riddarans, en hann var
aðalsöguhetjan í frægri bandarískri
teiknimyndasögu úr villta vestrinu.
Sú saga hvarf af síöum teiknimynda-
heftanna á 6. áratugnum.
Leikritið fer hægt af staö.
Sunnudagsmorgunninn er daufasti
Leiklist
AuðurEydal
tími vikunnar og í veitingavagninum
silast minúturnar varla áfram.
Stephen, sem heimtar að hann sé
kallaður Red (Rauöhaus), talar
digurbarkalega, þykist vera karl í
Kátt á hjalla í Kópavogi
Leikfólag Kópavogs:
Lukkuriddarinn (Playboy of the Western
World).
Höfundur: John M. Synge.
Pýöandi: Jónas Árnason.
Leikstjórar: Rúnar Lund og Helga Harðardóttir.
Undirleikari: Ingibjörg M. Reynisdóttir.
Leikmynd: Hildigunnur Davíflsdóttir.
Helstu hlutverk: Vilborg Gunnarsdóttir, Pór-
hallur Gunrtarsson, Svanhildur Valdimars-
dóttir, Hörður Siguröarson, Finnur Magnússon
og ögmundur Jóhannesson.
I Kópavoginum hefur verið komið
á fót írskri krá, þar sem bjórinn
flýtur í stríðum straumum á kvöldin.
Kyndugir karlar og léttfættar
meyjar skjótast þar út og inn og fjör-
legir írskir söngvar hljóma.
Leikfélag Kópavogs frumsýndi á
laugardaginn leikritið Lukku-
riddarann eftir J.M. Synge í „Hjá-
leigunni,, í kjallara Félagsheimilis
Kópavogs.
I LK er áhugafólk sem hefur ekki
látið erfiðar aöstæður aftra sér frá
því að halda uppi leiklistarstarfsemi
í nærri 30 ár. Núverandi húsnæði er
vægast sagt frumstætt. En engu að
síður hefur tekist að skapa í „Hjá-
leigunni” skemmtilega írska krá þar
sem ölið er ótæpilega drukkið, þrátt
fyrir bjórbann í landi. En leikurinn
um lukkuriddarann gerist einmitt á
sveitakrá eða „shebeen” í afskekktu
héraði á Iriandi.
Leikmyndin er einföld. Ríflega
helmingur salar verður leiksvæði, en
áhorfendur sitja viö lítil borð fyrir
enda krárinnar og verða þannig hluti
sviðsmyndarinnar. Mörlandinn
verður að vísu að láta sér nægja
aðrar veigar en bjór ef hann vill væta
kverkarnar á meöan á sýningu
stendur, en það er önnur saga.
Ekki er margt í þessum sívinsæla
Atrifli í sýningu Leikfélags Kópavogs á Lukkuriddaranum.
gamanleik sem líklegt er aö bögglist
fyrir brjóstinu á okkur Islendingum í
dag, þó að allt hafi orðið vitlaust á
frumsýningunni í Dublin, árið 1907.
Við sjáum fyrst og fremst fjörlega
sögu um ýmsa skrýtna fugla og ekki
spillir að hún er krydduö írskum
söngvum, sem alltaf eiga greiða leið
aðhjörtumokkar.
Lukkuriddarinn var sýndur í
Þjóðleikhúsinu árið 1967, í þýðingu
Jónasar Ámasonar, og er sama
þýðing notuð hér. Þetta er fyrir
löngu orðinn sígildur texti og erfitt
að hugsa sér að nokkur geti þar bætt
Leiklist
Auður Eydal
um betur. Söngtextar Jónasar, léttir
og liprir, eru oft hluti af sögu-
þræðinum.
I leiknum er fjallaö um íbúa í
afskekktu héraði á Irlandi. Virðing
fyrir lögum og rétti er svona rétt
mátulega mikil, a.m.k. að okkar
mati. Hið raunverulega yfirvald er
kannske helst faöir Reilly, en hann
vill enginn stygg ja.
Stúlkan, Pegeen Mike, þykir ásjá-
leg og góöur kvenkostur en er
svarkur hinn mesti. Hún er heit-
bundin Shawn Keogh, sem henni
þykir lítið til koma, og lætur hún
hann óspart heyra það. Kvöld eitt
kemur á krána, sem faðir Pegeenar
rekur, piltungur einn sem segist hafa
lamið hann pápa sinn i hausinn meö
skóflu og kálaö honum. Slíkur
afreksmaður vinnur óöara hjörtu
allra á staðnum. Kvenfólkið fellur
fyrir honum og karlarnir dá hann.
Vilborg Gunnarsdóttir leikur
Pegeen Mike rösklega, sem við á, og
aðkomupilturinn, Cristopher Mahon,
er leikinn af Þórhalli Gunnarssyni.
Hann á í dálitlum erfiðleikum með
persónuna framan af en nær betri
tökum eftir því sem á líður.
Ekkjan, frú Quin, er leikin af Svan-
hildi Valdimarsdóttur. Hún hefur
prýðilegt útlit í hlutverkið og nær í
því góðum sprettum, er ísmeygilega
fleðuleg, og sýnir oft kostuleg svip-
brigði, en textinn varð á stundum
svolítiö slitróttur.
Hinn hugdeigi Shawn Keogh er
leikinn af Heröi Siguröarsyni og
fyrirmyndarfeöurnir (eða hitt þó
heldur) eru leiknir af þeim Finni
Magnússyni og Ögmundi
Jóhannessyni. Onnur hlutverk eru
smærri.
Búningarnir eru prýðilega vel við
hæfi og leikmyndin, sem fyrr segir,
einföld en þjónar vel tilgangi sínum.
Leikstjórunum tveimur, Rúnari
Lund og Helgu Harðardóttur, hefur
tekist mæta vel að stilla saman hóp
óreyndra leikara og skapa heillega
sýningu.
Leikritiö Lukkuriddarinn hentar
aö ýmsu leyti vel til sýninga hjá
áhugahóp sem þessum. Verkiö er
fjörlegt, persónur nokkuö ýktar og
söguþráðurinn öðru hverju brotinn
upp með skemmt.ilegum söngvum.
Hér er líka um hreinræktaða
sýningu áhugafólks að ræða. Þaö
sem á skortir í tækni og þjálfun er
bætt upp með ósvikinni leikgleði og
fjöri, svo sem vera ber.
AE.