Dagblaðið Vísir - DV - 01.09.1986, Blaðsíða 42

42
MÁNUDAGUR 1. SEPTEMBER 1986.
Sviðsljós
♦
Ólyginn
sagði...
Madonna
upplifði hálfgerða franciss-
enu í Los Angeles þegar hún
gekk í þungum þönkum út
úr skrifstofubyggingu og við
henni blasti breiðfylking
Ijósmyndara sem smeiltu af
eins og þeir ættu lífið að
leysa. Hún hljóðaði upp yfir
sig, hentist inn í húsið aftur
með allan flokkinn á hælun-
um og þrýsti sér inn í hóp
fólks sem var að bíða eftir
lyftunni. Þar stóð hún með
ennið að köldum veggnum
þar til lyftan opnaðist. í lyf--
tunni sneri hún sér út í horn
og sagði snöktandi við fyrir-
sátana að þessa framkomu
væri ekki hægt að bjóða
nokkurri lifandi veru. Enginn
gerði sig líklegan til að fara
þrátt fyrir grátbeiðni Ma-
donnu. Þegar farartækið
staðnæmdist á sextándu
hæð hentist hún út og
reyndi að hlaupa af sér hina
áhugasömu fjölmiðlamenn
sem sáu það síðast til Ijós-
kunnar að hún hvarf inn um
merktar dyr, hljóðandi á
hjálp. Á hurðinni voru nafn-
spjöld þekktra sálfræðinga
og geðlækna, starfandi inn-
an landamæra Kaliforníu-
fylkis.
Farrah
Fawcett
Majors
er hér með engilinn sinn á
öxlinni á leið úr listasafni í
Parísarborg. Áður hefur hér
á síðum Sviðsljóssins verið
sagt frá því er glókollurinn
fleygði demöntum móður
sinnar fram af hótelsvölum
og er þetta ekki eina fram-
kvæmdin sem hann stóð að
hjálparlaust í ferðinni. Eftir
nákvæma skoðun safnsins
var sá smávaxni Redmond
alveg uppgefinn og sofnaði
vært í fangi Farrah. Við-
staddirsögðu foreldrana líka
að niðurlotum komna eftir
að hafa reynt að hafa hemil
á afkvæminu innan um dýr-
mæta safngripina og því,
innihald byggingarinnar far-
ið að mestu leyti fyrir ofanj
garð og neðan hjá þeim full-j
orðnu.
Beta og
Magga berjast
Á opinberum vettvangi brosa þær hvor til annarrar en greinilegt er að
brosið nær aldrei til augnanna.
Það er ekkert leyndarmál í Bretlandi að Elísabet Englandsdrottning og
Margrét forsætisráðherra eiga í miklum samskiptaerfiðleikum sem fara sí-
versnandi. Svo rammt kveður að vaxandi fiandskapnum að drottningin hefur
kallað ráðgjafa á sinn fund um miðjar nætur, einungis til þess að vera nægi-
lega viðbúin næsta degi.
Drottningin mótmælir atvinnuleysinu
Það hriktir í stoðum breska konungsveldisins vegna þessa þótt á yfir-
borðinu sé allt með kyrrum kjörum. Samkvæmt stjómarskránni á drottningin
að vera ópólitísk - hún hefur ekkert vald til þess að hafa áhrif á pólitískar
ákvarðanir stjómarinnar. En Elísabet hefur alltaf haft mikinn áhuga á því
hvemig landinu er stjómað og reynir að hafa afskipti bak við tjöldin. Ástand-
ið innanlands gengur nærri henni, einkum þó vaxandi atvinnuleysið.
Drottningin ber hag þegnanna mjög fyrir brjósti og vill ekki sætta sig við
að hluti almennings þurfi annaðhvort að lifa í eymd og aðgerðarleysi eða
draga fram lífið á opinberum styrkjum.
Ráðgjafar drottningar reyndu fyrir skömmu að ná samkomulagi við hina
sjálfstæðu jámfrú en urðu að gefa allar samningaviðræður upp á bátinn.
Stíffú Margrétar í máléfnum Suður-Afríku varð svo til þess að þolinmæði
drottningar brast endanlega.
Járnmagga vill ráða
Umkvartanir Elísabetar, þar sem rauði þráðurinn er virðingarleysi forsætis-
ráðherrans fyrir krúnunni, ná engum hljómgmnni heldur. Jámfrúin svarar
því kuldalega til að hún sé sá kvenmaður breska konungdæmisins sem völd-.
in hafi og sjái því enga ástæðu til þess að bera einhverja ofurvirðingu fyrir
íbúum bresku hallarinnar.
Allt frá valdatöku Margrétar hafa þessar tvær konur orðið að hittast einu
sinni í viku. Þá kemur forsætisráðherrann á fund drottningar samkvæmt
gamalli hefð og gerir grein fyrir starfi stjómarinnar. Frá upphafi andaði
köldu og þögulli andstöðu þannig að með tímanum hafa þessir fundir verið
kvöl og pína fyrir báða aðila. Eitt skiptið sýndi Elísabet andúð sína með því
að láta hjá líða að bjóða jámfrúnni sæti, þannig að hún varð að standa all-
an tímann.
Mágur Diönu reynir sættir
Einkaritari drottningarinnar er Robert Fellowes. Hún treystir honum full-
komlega og er það mál manna að honum hafi tekist að sigla milli skers og
bám i valdabaráttu kvennanna. Robert einum sé að þakka að missættið
hefur ekki komist á borð fjölmiðlanna ennþá svo nokkm nemi. Ekki spillir
að hann er giftur Jane Spencer sem er systir Diönu prinsessu.
Helstu menn innan bresku hallarinnar og í stjóminni em uggandi um
gang mála í ffamtíðinni. Reynt verður að halda friðinn en þar sem Margrét
er þekkt fyrir sjálfstæði og hörku í framkvæmdum er varla búist við því að
hún láti undan Elísabetu hvað varðar efhahagsmálin innanlands. Drottning-
in hefur hins vegar vaxandi áhyggjur af ástandinu og að auki ákveðnar
skoðanir á utanríkispólitíkinni sem fer illa fyrir brjóstið á forsætisráðherran-
um. Valdabaráttan heldur því eflaust áffarn enn um sinn.
Taugarnar
í flækju
Haldið er uppteknum hætti að birta brúðarmyndir. Héma er ein af Tatum
O’Neal og John McEnroe og standa þau þama á kirkjutröppunum á Long
Island. Viðstaddir sögðu brúðgumann aldrei hafa sést jafntaugaóstyrkan á
leikvelli eins og hann var undir vígslunni - skjálfandi á beinunum og stam-
andi. Tatum ljómaði af hamingju, greinilega búin að jafna sig eftir bams-
burðinn. Frá kirkjunni var haldið að heimili þeirra hjóna í nágrenninu,
haldin veisla og síðan fóm þau rakleiðis til hins heimilisins sem er lúxusvilla
á Malibuströndinni. Með í för var tveggja og hálfs mánaðar gamall sonur
þeirra, Kevin, sem virtist lítt hrifinn af umstanginu sem fylgdi þegar foreldr-
ar hans vom pússaðir saman.
Nafna hneykslanlegrar ömmu
Karólína af Mónakó nefndi litlu dótturina eftir móöur Rainiers fursta sem
hóf sína Iffsgöngu meö hneykslanlegum formerkjum og Iffshlaupiö var vfst
meö einhverjum upphrópunarmerkjum Ifka.
Nýjasti meðlimur furstafjölskyld-
unnar í Mónakó er hin smágerða
Karlotta sem skýrð er í höfuðið á
langömmu sinni - móður Rainiers
fursta. Þetta er gert vegna ástar
Karólínu á ömmunni sem ekki féll
alveg inn í mynstrið eins og það átti
að vera að dómi aðalsins.
Hún kom í þennan heim sem
ávöxtur ástarævintýris sonar þáver-
andi fursta - Louis Grimaldi prins -
,og þvottakonu í hemum. Prinsinn
fór í franska herinn undir nafninu
Valentinois og hitti þar elskuna sína,
hirðinni til mikils hryllings. Ekki
batnaði það þegar Louis kærði sig
kollóttan um álit spekinganna, gift-
ist þvottakonunni og ættleiddi
dóttur þeirra sem þannig varð lög-
legur Grimaldi.
Síðar giftist Karlotta tuttugu og
fjögurra ára greifa, Pierre de’
Polignac, og átti með honum bömin
Antoinette og Rainier. Hneykslin
voru ekki þar með úr sögunni því
áhugi greifans á hinum ýmsu kven-
mannsbúkum varð til þess að
Karlotta þakkaði pent fýrir sig,
yfirgaf eiginmanninn og skildi ríkið
eftir í höndum sonarins unga - Ra-
iniers fursta.
Ákvörðun Karólínu - að leggja
Gracenafnið til hliðar- vakti blendn-
ar tilfinningar með Rainier og hann
var einnig uggandi yfir sviðsljósinu
sem nú myndi beinast að hans um-
deildu og hneykslanlegu móður. En
Karólínu varð ekki þokað, hún sagð-
ist vilja heiðra minningu ömmu
sinnar sem hefði verið stórkostleg
og mjög sönn kona. Karlotta skal
hún heita - og hana nú !