Dagblaðið Vísir - DV - 31.10.1987, Síða 14

14
. . .einn með öllu
-sett upp á svipstundu.
Stærðir:
1,50x2 m
2x2 m
Visa/EijrokPl

K. AUÐUNSSON
GRENSÁSVEGI 8
S: 68 67 75 & 68 60 88
^SPER^V SR 50
GÍRÓKOMPÁS
- Fyrirferðarlítill
- Enginn vökvi
- Auðveldur í notk-
un
- Frábær tæki á
mjög hagstæðu
verði
Friðrik A. Jónsson h.f.
Skipholti 7, Reykjavik,
Simar 14135 — 14340.
LAUGARDAGUR 31. OKTÓBER 1987.
Málfríður í Dagverðargerði í viðtali við DV:1
Viðtal: Anna Ingólfsdóttir
Þá mundu
menn loka
mig inni
í Dagverðargerði í Hróarstungu í
Norður-Múlasýslu býr kona að nafni
Málfríður Eiríksdóttir og hefur gert
alla sína ævi, að undanskildum
tveim árum. Þá dvaldi hún á sjúkra-
húsi vegna berkla sem hún hlaut
örorku af.
Málfríður býr nú einsömul og hef-
ur gert í 12 ár eða síöan Eiríkur
bróðir hennar ílutti suður og hóf
störf sem bókavöröur á Alþingis-
bókasafninu. Málfríður hefur í 12 ár
safnað póstkortum og á hún nú um
21.500 kort, eitt af hverri tegund,
bæði innlend og erlend.
í húsakynnum Málfríðar í Dag-
verðargerði er heldur kuldalegt um
að litast. Þar er ískalt og húsið ber
þess greinileg merki að því hefur
ekki verið haldið við í áratugi.
- Málfríður, þú hefur átt heima
hérna alla tíð ekki satt?
Alla mína hundstíð
og kattarævi
„Jú, ég hef átt hér heima alla mína
„hundstíð og kattarævi", var að vísu
burtu um tveggja ára bil og dvaldi
þá á berklahæli. Ég varð öryrki eftir
berklana en örorkan kemur fram í
slæmsku í brjósti, handlegg og öxl. Á
yngri árum skaust ég í vinnu tíma
og tíma sem hlaupastelpa.
Hingað að Dagverðargerði flutti
faðir minn með sínum fósturforeldr-
um árið 1899, þá 9 ára gamall. Þegar
fósturfaðir hans dó tók hann við búi
ásamt fósturmóður sinni. Síðar gift-
ist hann móður minni sem réðst í
kaupavinnu á næsta bæ. Þau bjuggu
hér alla sína tíð og eignuðust fjögur
börn en tvö dóu ung. Við erum því
tvö á lífi en eigum að visu tvær fóst-
ursystur sem eru mæðgur. Móðirin
eignaðist barn 15 ára gömul með
manni sem var vinnumaður á næsta
bæ. Foreldrar mínir tóku þær í fóstur
og þær bjuggu hér.
Þegar pabbi dó tók Eiríkur bróðir
við búskap en hætti eftir 10 ár. Hann
var bijóstþungur og þoldi þessa
vinnu illa. Eftir þetta vann hann
ýmsa kaupavinnu þar til haustið 1975
að hann fluttist alfarinn suður og
fékk vinnu sem bókavörður í AI-
þingisbókasafninu.
Við Eiríkur erum bæði ógift. Ég á
einn son. Hann er flökkufugl og vinn-
ur hjá verktakafyrirtæki í Færeyjum
og Danmörku. Eg hef nú verið ein í
12 ár en hafði að visu verið ein tíma
og tíma áður. Eiríkur og sonur minn
koma gjarnan og dvelja stundir hjá
mér.
Borga ekki túskilding
En ég telst víst alger einbúi og kann
því bara vel. Þó er það ekki galla-
laust að búa einsömul. Lengi eftir
berklana fékk ég greiddan örorku-
styrk en fyrir nokkrum árum komst
ég á fullar örorkubætur og þá gekk
betur að ná endum saman. En ég hef
ekki bolmagn til þess að láta gera við
húsið. Eiríkur bróðir á húsið og ég
borga ekki grænan túskilding í húsa-
leigu.
Ymsu er hér ábótavant og hér er
kalt á vetrum þegar stormasamt er
því gluggarnir eru orðnir óþéttir.
Rafmagnskyndingin er ekki nógu
sterk þegar kuldar eru. Það sem ekk-
ert er gert fyrir það smágengur úr
sér. En mig langar ekki til að fara
og hef heldur ekki aö neinu að hverfa
neins staðar. Á meðan ég hef þessa
heilsu þá verð ég hér. Ég segi eins
og stúlkan forðum: „Þá koma tímar,
þá koma ráð.“ Ég sé um mig sjálf og
get ekkert sagt til um hvenær for-
sendur breytast.
Ég þyki manna nískust og hef þurft
að vera það. Ef ég þyrfti að flytja í
þéttbýli og borga 15-20 þúsund í
húsaleigu á mánuði eða kaupa íbúö
þá myndi ég ekki treysta mér til þess
á þessum bótum. Þá yrði svo htið
eftir að ég gæti ekki lifað af því. Það
er líka erfitt fyrir öryrkja að flytja
sig um set. Maður verður helst að
hafa bakhjarl til að redda einu og
öðru.
Það hefur verið djöfullega búið að
gamla fólkinu og öryrkjum. Að vísu
hækkuðu bæturnar en síðan hækk-
aöi matvara og þjónusta og ég efast
um að við stöndum betur með hækk-
aðar bætur. Það má heita gott ef við
höfum staðið í stað. Þó efast ég um
það. Þótt þetta eigi að heita velferðar-
ríki þá eru nú á því ýmsir gallar,
nema helst rétt fyrir kosningar, þá
virðist allt í lagi.“
- Hverjumaugumlíturþújafnréttis-
baráttu kvenna?
Bilið milli karla og
kvenna of mikið
„Frá því ég var barn hefur mér
fundist bilið milli karla og kvenna
alltof mikið. Ég minnist þess þegar
hreppstjórinn og faðir minn voru að
semja skattaskýrslu fóður míns. Þeir
sátu hér í baðstofunni og ég spurði
þá af hveiju mamma gerði ekki
skattaskýrslu. Ég var þá á níunda
ári. Svipurinn á þeim varð alveg dá-
samlegur og þeir htu hvor á annan.
Að síðustu svöruðu þeir þvi að ég
væri ekki nógu þroskuð til að skilja
þetta.
Mér finnst óréttlátt að kynferði eitt
ráði því að sumir fái helmingi meira
í mánaðarlaun heldur en aðrir. Þó
veit ég að það er ógerningur að alhr
sitji við sama borð og fái sama
kaup.“
- Nú safnar þú póstkortum. Hvernig
byrjaði sú söfnun?
„Mig langaði alltaf til þess að safna
póstkortum alveg frá því ég var
krakki. Árin liðu en ég kunni ekki
við að safna, meðal annars af ótta
við að vera talin snarvitlaus og af
því að sníkja því oft þarf maður þess.
Það var ekki fyrr en bróðir minn
hætti búskap að ég hóf söfn-
un.
Ég fiskaði hjá ömmu minni og þeg-
ar ég byrjaði átti ég eitthvað á fimmta
hundrað korta. Ekki kom nú mikið
af kortum til okkar því við vorum
hvorki vinsæl né hátt skrifuð. En
fólk átti bunkana af kortum og söfn-
unin gekk vel fyrst í stað. Mikilvægt
var að hafa tal af sem flestum.
Póstkortin og Árni Johnsen
Ég get sagt frá því að fyrir nokkrum
árum kom Árni Johnsen hingað og
vildi eiga viðtal við Eirík bróður.
Eiríkur var þá að búa sig undir
Vopnafjarðarferð. Það vildi svo til
að Árni var líka á leið til Vopnafjarð-
ar. Á meðan Eiríkur var að búa sig
bauö ég Árna inn í baðstofu og til
þess að honum leiddist ekki sagðist
ég vilja spjalla við hann. Hófum við
samræður og Eiríkur bættist í hóp-
inn. Töluðum við um daginn og
veginn. Segi ég síðan við Eirík:
„Greyið, þú hittir fullt af köllum og
kellingum. Æ, reyndu nú að fá
kort.“
Árni spurði strax hvort ég safnaði
póstkortum og gerði mikið úr. Stuttu
seinna kom mikið viðtal í Mogganum
og var þaö mest um mig. Eg varð
bálvond en fyrirgaf þó mannkertinu
því ég fékk drjúgar kortasendingar
víðs vegar að í kjölfar viðtalsins.
Eiríkur segir mig flokka fólk í tvo
Systkinin Málfriður og Eiríkur bjuggu lengi saman en siðustu tólf árin
hefur Málfríður verið ein eftir að Eiríkur gerðist bókavörður hjá Alþingi.